Luc Versteylen
From The Art and Popular Culture Encyclopedia
|
Related e |
|
Featured: |
Luc Benoit Valérie Jean Laurent Marie Versteylen (September 11, 1927 -February 10, 2021) was a Flemish Jesuit priest and founder of the green movement Agalev.
In his youth Luc Versteylen was a member of the Verdinaso. In his own words, as a 15-year-old volunteer aid worker, he received his priestly calling when he witnessed the havoc and human dramas caused by the American plane bombardment in Mortsel in April 1943. Versteylen was ordained a priest in 1959 and became a teacher at the Xaverius College in 1960 in Borgerhout, where he had followed humanities himself during the Second World War. Luc Versteylen spent the last years of his life in the WZC Wommelgheem near Selsaete castle in Wommelgem, where he died as a result of COVID-19 on February 10, 2021.
Contents |
Dutch
Luc Benoit Valérie Jean Laurent Marie Versteylen (Borgerhout, 11 september 1927) is een Vlaamse pater-jezuïet en stichter van de groene beweging Agalev.
Biografie
Algemeen
In zijn jeugd was Luc Versteylen lid van het Verdinaso. Naar eigen zeggen kreeg hij als 15-jarig vrijwillig hulpverlener zijn priesterroeping bij het aanschouwen van de ravage en de menselijke drama's ten gevolge van het Amerikaanse vliegtuigbombardement in Mortsel in april 1943. Versteylen werd tot priester gewijd in 1959 en werd in 1960 leraar aan het Xaveriuscollege in Borgerhout, waar hij zelf tijdens de Tweede Wereldoorlog humaniora gevolgd had.
Agalev en Helaba
Met zijn groene fietsers verzette Versteylen zich begin de jaren 70 van de twintigste eeuw op ludieke wijze onder meer tegen de sloop van het Tolhuis in Antwerpen. Versteylen richtte met zijn milieubewuste fietsende actiegroep de groene beweging "Anders Gaan Leven" op rond de kernwaarden soberheid, samenhorigheid en stilte; vanaf 1977 begon hij onder de afkorting Agalev aan verkiezingen mee te doen: vrij snel kwam er een scheiding tussen leden die het ludieke van de (milieu)beweging wilden centraal houden en diegenen die zich partijpolitiek wilden engageren. Hij bleef jarenlang dynamisch zijn beweging leiden vanuit Viersel en kende er een uitstraling mee over heel Vlaanderen. Zodoende distantieerde hij zich almaar meer van de politiek en zijn partij Agalev, omdat die volgens hem te veel voor de macht ging als een klassieke politieke partij en de kernwaarden of beginselen van soberheid, samenhorigheid & stilte verloochende. Hij vond ook dat de partij zich exclusief op het linkse segment van het politieke spectrum was gaan richten na de toetreding van enige communisten, daaronder leden van de vroegere KPB zoals de latere Zwijndrechtse burgemeester Willy Minnebo.Template:Bron? Ook betreurde hij dat Hugo Van Dienderen niet meer actief was. Maar bovenal kon hij weinig of geen begrip opbrengen voor het feit dat Agalev in de regering wou blijven na de beslissing om het polderdorp Doel aan de uitbreiding van de Antwerpse haven op te offeren.
Tijdens de iets stillere actiejaren 80 en 90, waarbij hij met de aanleg van het Witte Kinderbos in het nieuws kwam na het uitbreken van het Dutroux-schandaal, richtte Versteylen Helaba op, een schijnbaar nieuwe beweging die terugging naar de reeds genoemde kernwaarden. Maar in een veranderde, in het bijzonder minder katholieke, wereld en het bestaan van Greenpeace concentreerde hij zich met metaforen en alternatieve bewoordingen op een speelse seksuele voorlichting, die hij als spreker op pedagogische studiedagen in talloze katholieke middelbare scholen toelichtte. Zo introduceerde hij in de erotiek juichen voor klaarkomen, hemelen voor masturberen, stengel voor penis, zweven voor een erectie krijgen, zaligheid voor sperma, tuintje voor schaamhaar en de diepste draai voor een geslachtsgemeenschap.
Daarbuiten zorgde hij met zijn metafoor de diepste draai voor coïtus voornamelijk hilariteit, zoals in de spiegeltent op de Gentse Feesten.
Vzw Brouwerij Viersel
Versteylen stichtte een plaats van bezinning in de brouwerij van Viersel, genaamd Leven in de Brouwerij. Deze locatie werd door een grootvader van een leerling van Versteylen ter beschikking gesteld. Daar kregen de kernwaarden dankzij de door de bezoekers gewilde retraite uit het drukke leven duidelijk vorm door bewust sober te eten, zoveel mogelijk te zwijgen en de organisatie van schrijfgroepen: meningen over actuele hete hangijzers of morele kwesties werden door de deelnemers opgeschreven en doorgegeven ter lectuur, waarna de volgende een reactie of een aanvulling opschreef enzovoorts.
Onderscheidingen
Bibliografie (selectie)
- Kartouchke, vanaf 1958, Lannoo, Tielt:
- (1) Uit het logboek van Kartouchke. Klachten, kluchten en koleires van een zwaar kollegejaar. Tielt, Lannoo, 1958 en later. Diverse drukken.
- (2) Uit het logboek van Kartouchke. Klachten kluchten & koleires van een zwaar niet-meer-kollegejaar . Antwerpen, Houtekiet, 1993. ISBN 90-5240-181-0
- (3) Uit het logboek van Kartouchke. Morgen maandag. Antwerpen, Houtekiet, 1994. ISBN 90-5240-254-X
- "De Paradijservaring". Borgerhout. Stil Leven. 1982
- Ga naar de straten en de pleinen. Kerstmis in de Begijnenstraat. Leuven, Kritak, 1984. ISBN 90-6303-131-9
- Uw tijd gaat nu in. Met oude waarden naar een nieuwe tijd. Tielt, Lannoo, 1988. ISBN 90-209-1583-5
- Om te genieten moet je betalen. Leuven, Davidsfonds, 1991. ISBN 90-6152-749-X
- "Helaba, of de Aandacht voor de Nulste Wereld". Kapellen, Pelckmans. 1992.
- Wanneer woorden weer waarden worden. Leuven, Davidsfonds, 1997. ISBN 90-6152-982-4
- Ga in vrede. Afscheid nemen van leven. Leuven, Davidsfonds, 2000. ISBN 90-5826-066-6
- Agalev. Strekking donkergroen 1977-1987. Luc Versteylen memoires. Leuven, Davidsfonds, 2002. ISBN 90-5826-157-3
- Ik zegen je. Rituelen herontdekt. Leuven, Davidsfonds, 2004. ISBN 90-5826-257-X
See also
- Groen (political party)
- LGBT writers in the Dutch-language area
- Xaverius College
- Christophe Plantin Prize
