Panorama of Cairo  

From The Art and Popular Culture Encyclopedia

(Redirected from Panorama van Caïro)
Jump to: navigation, search

Related e

Wikipedia
Wiktionary
Shop


Featured:

Cairo and the Banks of the Nile (1881) (French: Le Caire et les bords du Nil) is a panoramic painting by Emile Wauters (1846-1933).

This vast panorama has been called the noblest and most artistic work of this class ever produced Cairo and the Banks of the Nile (1881), 380 ft. by 49 ft., executed in six months, was exhibited with extraordinary success in Brussels, Munich, and The Hague.

Contents

Bestelling

Na de eerste generatie panorama's zagen de jaren 1880 een ware heropbloei van het genre. De Compagnie austro-belge des Panoramas bestelde bij Émile Wauters een Panorama van de slag bij Custozza, bestemd voor een expositie in Wenen. Wauters weigerde, om geen Italiaanse gevoeligheden te kwetsen. Hij herinnerde zich zijn Egyptische reis uit 1869 en stelde voor om het traditionele oorlogsthema te vervangen door een pittoreske verkenning van Caïro. De Oostenrijkse kroonprins, aartshertog Rudolf, had net een reis naar Egypte voor de boeg en nam Wauters en diens broer Alphonse mee.

Realisatie

Émile Wauters verbleef twee maanden in Egypte. Hij schilderde een zeventigtal studies en verzamelde talrijke documenten. Terug in België realiseerde hij in minder dan een jaar (1880-1881), met de hulp van enkele vrienden en leerlingen waaronder Jean Degreef, het immense doek (114 x 14 m). Het toont een betoverend land met licht, leven en beweging.

Het doek en het materiaal waren geleverd door de Établissements Mommen uit Sint-Joost-ten-Node.

Tentoonstelling

Het panorama ging eerst naar Wenen in een speciaal gebouwde rotonde, de Neue Panorama (1882), waar het grote toeloop kende. Daarna reisde het verder naar München (1887) en Den Haag (Panorama Bezuidenhout, 1888). Door het afbranden van de Neue Panorama keerde het schilderij terug naar België, om te worden opgeslagen in Sint-Jans-Molenbeek.

Een mecenas, graaf Louis Cavens, kocht het op en schonk het na restauratie aan de Belgische staat. Hij liet zelfs een speciaal paviljoen bouwen in het Jubelpark. Dit gebouw van Ernest Van Humbeek is nu de Grote Moskee van Brussel. Het was één van de publiekstrekkers op de wereldtentoonstelling van 1897.

Verwaarlozing en verdwijning

Na de wereldtentoonstelling werd het gebouw weldra gesloten voor het publiek. Het raakte in verval en het panorama had te lijden onder vochtinfiltratie. Het werd weggehaald en terug opgeborgen in Sint-Jans-Molenbeek. In 1923 werd Alfred Bastien belast met een restauratie. Hij moest bepaalde delen herschilderen, waaronder nagenoeg de volledige hemel. Het heropende paviljoen was echter niet van de vochtproblemen verlost, en de overheid verklaarde zich niet in staat om een bewaker te bekostigen. Niet zonder rancune onderging Émile Wauters de verwaarlozing van zijn werk.

In 1971 werd het paviljoen herbestemd tot moskee. Pierre Gilbert had nog voorgesteld om de rondgang te behouden door de moskee binnen het paviljoen te bouwen, maar zijn plan werd niet gerealiseerd. Het door vocht aangevreten panorama werd ondergebracht in de kelders van het nabije Koninklijk Museum voor Kunst en Geschiedenis, waaruit het later spoorloos verdween. Het is laatst gesignaleerd in de Egyptische ambassade. De voorzitter van de Fondation égyptologique Reine Élisabeth verklaarde dat het in een brand was vernield, maar later doken onderdelen ervan op in een veiling. Een inspecteur die een onderzoek opende naar clandestiene verkoop, werd van de zaak gehaald.

Overblijfselen

Het Charliermuseum van Sint-Joost-ten-Node bewaart een voorstudie van Wauters, Feloeken op de Nijl (1869). Verschillende doeken van Bastien zijn studies voor zijn restauratie van het panorama of kopieën van bepaalde onderdelen, zoals Caïro bij de brug van Kasr-el-Nil in het Museum van Schone Kunsten van Antwerpen.




Unless indicated otherwise, the text in this article is either based on Wikipedia article "Panorama of Cairo" or another language Wikipedia page thereof used under the terms of the GNU Free Documentation License; or on research by Jahsonic and friends. See Art and Popular Culture's copyright notice.

Personal tools