Paul de Wispelaere
From The Art and Popular Culture Encyclopedia
Revision as of 19:14, 19 January 2009
|
Related e |
|
Featured: |
Paul de Wispelaere (Assebroek, 4 juli 1928) is een Vlaams auteur, criticus en hoogleraar Nederlandse letterkunde.
Biografie
Na zijn middelbare studies Grieks-Latijnse humaniora aan het St.-Lodewijkscollege te Brussel, studeerde Paul de Wispelaere Germaanse filologie aan de Univeristeit te Gent. Hij was voor een tijdje werkzaam als leraar, eerst in Berchem en nadien in Brugge. Hij promoveerde in 1974 met een proefschrift over Dirk Coster en was tot 1992 als hoogleraar Nederlandse letterkunde verbonden aan de toenmalige Universitaire Instelling Antwerpen (UIA).
Hij maakte vooral naam als literair criticus en romanschrijver.
Redacteurschap
De Wispelaere was redacteur van de volgende tijdschriften:
- De tafelronde (1956-1953)
- Diagram (1963-1964)
- Komma (1965-1970)
- Nieuw Vlaams tijdschrift (1968-1983)
Werken en bekroningen
- Scherzando ma no tropo (1959): roman
- Een eiland worden (1963): roman
- Mijn levende schaduw (1965): roman
- Het Perzische tapijt (1966): essaybundel
- Met kritisch oog (1967): essaybundel
- Facettenoog (1968): essaybundel
- Paul-tegenpaul, 1969-1970 (1970): schrijversdagboek
- Een dag op het land (1979): roman
- Tussen tuin en wereld (1979): roman, Staatsprijs voor Vlaams verhalend proza
- Mijn huis is nergens meer (1982): roman
- Brieven uit Nergenshuizen (1986): roman
- De broek van Sartre en andere essays (1987)
- Het verkoolde alfabet (1992): dagboek
- En de liefste dingen nog verder (1998): roman
In 1998 ontving hij de Prijs der Nederlandse Letteren, gevolgd door de Isengrinusprijs van het Louis Paul Boon Genootschap in 2003.
Paul de Wispelaere was ook actief als bloemlezer. Een selectie uit het proza van Karel van de Woestijne verscheen in 1973 ('De boer die sterft en andere verhalen'). In 2000 verzorgde hij een tweedelige anthologie met proza van Herman De Coninck.
