User:Jahsonic/Sandbox  

From The Art and Popular Culture Encyclopedia

Revision as of 10:39, 9 August 2020

Related e

Wikipedia Wiktionary Shop Featured: Rhombicuboctahedron by Leonardo da Vinci

RIP Wayne Fontana (1945 – 2020)

Wayne Fontana was an English singer best-known as the singer of "The Game of Love" (1965), covered as "Quand tu es là" by Sylvie Vartan that same year.

RIP Bernard Stiegler (1952 - 2020)

Bernard Stiegler was a French philosopher.

Outside the field of philosophy, he is of interest for his delightful retelling of the Epimetheus creation myth told in the film The Ister (2004).

The transcript of that story:

'One day Zeus said to Prometheus, "the time has come for you, for us gods, to bring into the day the non-immortals." The non-immortals being animals and men. Prometheus, who is put in charge of this task, has a twin brother named Epimetheus. Epimetheus resembles Prometheus; he is his double. But in fact Epimetheus is his brother’s opposite. Epimetheus is the god of the fault of forgetting. Prometheus is a figure of knowledge, of absolute mastery, total memory. Prometheus forgets nothing, Epimetheus forgets everything. Epimetheus says to his brother: "Zeus has given you this task - I want to do it! Me me me! I’ll take care of it." Epimetheus is a rather simple-minded brother, and Prometheus is fond of him. He dares not refuse and says, "OK, you take care of it."f So Epimetheus distributes the qualities. He will give the gazelle its speed, for example. [...] He distributes the qualities in equilibrium. Epimetheus’ distribution of the qualities describes the ecological balance of nature. [...] Now, as Epimetheus is distributing the qualities, he suddenly notices something... [...] "There are no qualities left! I forgot to save a quality for man!" [...] "I still have to bring mankind, mortals, into the day." [...] but there are no qualities left to give him a form. So Prometheus goes to the workshop of the god Hephaestus, to steal fire. Fire, which is obviously the symbol of technics, but which is also the symbol of the power of god. Zeus.'--Bernard Stiegler in The Ister (2004)

‘Russians, Cubans, Chinese doctors came. Germans and French didn’t’ [1]

Yet Macron visited Beirut.

En in de Verenigde Staten stierf Michael Sorkin (1948 - 2020)

Dit gebeurde in maart, maar ik kwam er pas vandaag achter.

Hoe?

Door Pandemic! te lezen van Slavoj Žižek waar zijn dood op pagina 1 betreurd wordt.

Ik zou liegen mocht ik zeggen dat ik Sorkin kende, hoewel ik hem wel in mijn encyclopedie aangemaakt had.

Michael Sorkin was een Amerikaanse architect, architectuurcriticus en activist

Een verouderde versie van Wikipedia zegt dat Sorkin een uitgesproken voorstander was "various leftist causes", verschillende links-politieke goede doelen. Zo -- gaat het verouderde artikel verder -- redigeerde hij in 2005 het boek 'Against the Wall', waarin Israël wordt vergeleken met Apartheid in Zuid-Afrika.

Nog niet zo lang geleden drong het tot me door dat het Midden-Oosten mijn WWII aan het worden was. Sta mij toe dat te verklaren. Toen ik jonger was, kwam ik regelmatig in contact met oudere heren die gefascineerd waren door alles wat met de Tweede Wereldoorlog te maken had.

De Tweede Wereldoorlog heeft me nooit zo erg geboeid, afgezien van de Holocaust en de collectieve waan van de nazi's. Het Midden-Oosten daarentegen ... het onoplosbare probleem Israël/Palestina, de olie, het botsen van beschavingen, het schisma tussen oost en west ... heel boeiend.

Het laatste wat ik las was Bernard Lewis's 'Wat is er misgegaan?', een vertaling van 'What Went Wrong?' (2002) waaruit ik leerde dat de moslims Europa gedurende eeuwen met de term Frangistan aanduidden. Een van de grappigste passages is hoe wij hier in Europa uitgelachen werden met al onze vreemde en onnuttige experimenten, onze queeste naar nutteloze kennis. Aanrader, dat boek.

RIP Michael Sorkin (1948 - 2020)

This happened in March but I only found out today.

How?

By reading Pandemic! by Slavoj Žižek which has a commemoration for Sorkin as epigraph.

Michael Sorkin was an American architect, architectural critic and activist.

An outdated version of Wikipedia says Sorkin was an outspoken supporter of politically leftist causes.

In 2005, he edited Against the Wall, which compares Israel to Apartheid South Africa.

This book caught my attention, as the geopolitical situation of the Middle East is becoming more and more of interest of me.

Not so long ago, it dawned on me that the Middle East was becoming my WWII. Allow me to explain. When I was younger I regularly came into contact with older gentlemen who were fascinated by everything which had to do with World War II.

As I grow older, I become fascinated with everything Middle East, with geopolitics and with clashes of civilization.

Waarom ging Macron direct naar Beirut en niet naar Bergamo?

Alleen vraag ik m af waarom hij niet naar Bergamo trok toen het daar zo slecht ging. Waarom ze daar alleen steun van Rusland en China kregen.

"Koor van Inktkoelies: G- en macht op heel de aarde Komt onze macht nabij. ... Koor van Inktkoelies: Hoor je me dat? ... Tweede Inktkoelie: Wakkere jongens, stoere knapen Foei ! hoe suffend staat gij daar * Zijt gij dan niet welgeschapen Zijt gij ..."--De Notenkraker: politiek-satiriek weekblad - Volume 10 - Page 2books.google.be › books- Translate this page

1916 - ‎Snippet view FOUND INSIDE – PAGE 2

Het is niet omdat vliegtuigreizen, autobezit, GSM-bezit, het eten van vlees gedemocratiseerd is dat democratie de reden was dat we tot overconsumptie zijn gekomen.

See democracy and capitalism.

Meat industry Westvlees Tönnies

Putogan

"Due to its global character, the ongoing coronavirus epidemic often provokes the comment that we are now all in the same boat. ... To these two storms, we have to add now a third one which we can call the Putogan virus: the new explosion of ..."--Pandemic!

Schelling “der nie aufhebbare Rest” Incontinence of the Void: Economico-Philosophical Spandrels by Slavoj Žižek

Pandemic!

Ik las 'De ijzeren trap' (1953) van George Simenon

Wat een prachtig liefdesverhaal. En zo tragisch!

"Zij eet geen meelspijs." Dat is de eerste aanwijzing die je als lezer krijgt dat er iets niet pluis is.

Maar onze held had het eigenlijk altijd al kunnen weten dat er iets niet pluis was. Vooral toen ze hem vroeg, nee van hem eiste, dat hij haar nooit zou verlaten.

Hij en zij zijn Etienne en Louise, het koppel uit 'De ijzeren trap', in Parijs, vijftien jaar getrouwd.

Er zijn haast geen 'roman durs' van Simenon zonder dat er een verstoorde man-vrouw verhouding aan de grondslag ligt. Er zijn er, maar slechts weinig. Er is bijvoorbeeld 'De President', daar is de man te oud voor de liefde. Er is 'Een nieuweling in de stad', daar is hij een schoenenpervert. Daar komt maar een keer een vrouw op zijn kamer.

De held van 'De ijzeren trap' blijft zijn vrouw trouw want hij is gek op haar. Twee keer heeft hij tijdens hun huwelijk met een andere vrouw geprobeerd. Een ervan was de meid. Ze was 17 en droeg overdag geen ondergoed. Dat wist hij omdat haar roze jurk tussen haar "billen bekneld bleef." Met een andere vrouw had hij het ook geprobeerd, ze waren tot in de hotelkamer geraakt maar daar was hij "onmachtig" gebleven.

Ook als jongeman was seks niet evident voor onze held, en als hij dan eens de gelegenheid had, "moest hij woorden zeggen die hij liever niet zei" en "maakte zijn begeerte plaats voor medelijden."

Op pagina 47 doet onze held iets wat ik ook sinds kindsaf doe: "toen hij vijf of zes was ... en de rug van zijn hand rook" had hij "de lucht ontdekt die van zijn warme en vochtige huid afkwam, en hij had die aangenaam gevonden." Daarna "maakte hij zijn huid weer warm met zijn adem." Inderdaad, dan komt diezelfde zomerse zonlucht vrij, vermengd met de geur van uw huid. Probeert u het maar!

En om bij adem te blijven, onze held bezoekt in het begin van het boek al drie artsen met het vermoeden dat hij vergiftigd wordt. Een van die artsen wil hem terug laten komen voor een volledig onderzoek, maar hij "rook zo uit zijn mond" dat Etienne er de moed niet meer toe had. Halitosis. Groot probleem. Zelden in romans beschreven.

Als hij gaandeweg jaloers begint te worden, wenste hij "dat zij lelijk was" of dat anderen haar lelijk vonden.

Eens de paranoia begint, wordt de beeldspraak van Simenon interessanter. Op pagina 62 kwam het onze held voor "voor dat zijn gezicht niet meer van hem was." En op pagina 64 wordt de lucht om hem een een "vaste gelige massa."

Trivia

We krijgen deze keer inzage in de boekenkast van het koppel en we vinden daar 'la Vie des Insectes' van de entomoloog Jean-Henri Fabre, broederlijk naast een album met erotische prenten van onze eigen Félicien Rops.

Het huis heeft een spreekbuis (een buis die twee delen van het huis verbindt, een mechanische intercom als het ware). Die is van belang zodat de achterdochtige echtgenoot zijn vrouw beneden in de papierwinkel voortdurend kan controleren.

Theo, van de drukkerij, zit in een glazen hok, Simenon heeft later nog een 'roman dur' met als titel de 'De glazen kooi', waar een drukker ook in zo'n kooi zat.

Als het einde bijna nadert voor onze held, zegt hij deemoedig: "Hij had altijd geweten dat er op een dag iets verschrikkelijks zou gebeuren en besefte, dat hij het had verdiend."

Net als in 'De medeplichtigen' pleegt hij zelfmoord.

Onze zwarte weduwe is dan 46. Haar nieuwe minnaar 26.

Meeste coronabesmettingen in allerarmste wijken

De 10 procent minst gefortuneerde wijken in Vlaanderen tellen ruim dubbel zoveel coronabesmettingen.

De Tijd, 7/8/20

See also

• User:Jahsonic/Sandbox archives