Testamentum Porcelli
From The Art and Popular Culture Encyclopedia
|
Related e |
|
Featured: |
The Testamentum porcelli (Literally: The Piglet's Testament) is a Roman satirical text.
This "beast poem" is mentioned in Jerome's Apologia contra Rufinum as acme of bad taste.
Full text from [1]
1. Incipit testamentum porcelli: M. Grunnius Corocotta porcellus testamentum fecit. Quoniam manu mea scribere non potui, scribendum dictavi.
2. Magirus cocus dixit: "veni huc, eversor domi, solivertiator, fugitive porcelle, et hodie tibi dirimo vitam". Corocotta porcellus dixit: "si qua feci, si qua peccavi, si qua vascella pedibus meis confregi, rogo, domine cocu, vitam peto, concede roganti". Magirus cocus dixit: "transi, puer, affer mihi de cocina cultrum, ut hunc porcellum faciam cruentum". Porcellus comprehenditur a famulis, ductus sub die XVI Kal. Lucerninas, ubi abundant cymae, Clibanato et Piperato consulibus. Et ut vidit se moriturum esse, horae spatium petiit et cocum rogavit, ut testamentum facere posset. Clamavit ad se suos parentes, ut de cibariis suis aliquid dimittere eis. Qui ait:
3. Patri meo Verrino Lardino do lego dari glandis modios XXX, et matri meae Veturinae Scrofae do lego dari Laconicae siliginis modios XL, et sorori meae Quirinae, in cuius votum interesse non potui, do lego dari hordei modios XXX. Et de meis visceribus dabo donabo sutoribus saetas, rix[at]oribus capitinas, surdis auriculas, causidicis et verbosis linguam, buculariis intestina, esiciariis femora, mulieribus lumbulos, pueris vesicam, puellis caudam, cinaedis musculos, cursoribus et venatoribus talos, latronibus ungulas. Et nec nominando coco legato dimitto popiam et pistillum, quae mecum attuleram; de Theveste usque ad Tergeste liget sibi colum de reste. Et volo mihi fieri monumentum ex litteris aureis scriptum: "M.GRUNNIUS COROCOTTA PORCELLUS VIXIT ANNIS DCCCC.XC.VIIII.S(EMIS). QUODSI SEMIS VIXISSET, MILLE ANNOS IMPLESSET". Optimi amatores vei vel consules vitae, rogo vos ut cum corpore meo bene faciatis, bene condiatis de boni condimentis nuclei, piperis et mellis, ut nomen meum in sempiternum nominetur. Mei domini vel consobrini mei, qui testamento meo interfuistis, iubete signari".
4. Lario signavit. Ofellicus signavit. Cyminatus signavit. Lucanicus signavit. Tergillus signavit. Celsinus signavit. Nuptialicus signavit. Explicit testamentum porcelli sub die XVI Kal. Lucerninas Clibanato et Piperato consulibus feliciter.
Dutch text
Het Testamentum Porcelli, letterlijk Testament van het varkentje is een satirische, humoristische tekst in vulgair Latijn die stamt uit de Romeinse oudheid, wellicht uit de 4e eeuw. De christelijke kerkvader Hiëronymus noemt dit 'testament' in zijn Apologia contra Rufinum (geschreven in 401-402) een toppunt van slechte smaak. Niettemin (of juist daarom) is de tekst van ongeveer 300 woorden in maar liefst zeven middeleeuwse handschriften overgeleverd, uit de 9e-12e eeuw.
Het komische aspect van de tekst is gelegen in de juridische vorm, alsof het een echt testament was, opgesteld door een varken dat geslacht zal worden. Daarbij is het Testamentum Porcelli doorspekt met quasi-geleerde, zelfbedachte varianten op bestaande woorden, zogenaamde hapax legomena, die vaak seksuele toespelingen bevatten.
De hoofdpersoon, de erflater, wordt 'Marcus Grunnius Corocotta' genoemd, een fictief wezen. Zijn cognomen dankt hij mogelijk aan een beroemde Spaanse rover uit de tijd van keizer Augustus, maar misschien ook aan het gulzige fabeldier Crocotta, terwijl het Griekse woord χοῖρος big betekent. De onomatopee Grunnius kan vertaald worden als Knorretje. Omdat Corocotta zelf niet schrijven kan heeft hij een schrijver ingehuurd. En wat hij na te laten heeft, is op de eerste plaats zijn eigen eetbare lichaam.
Aan mijn vader, Verrinius Lardinus (1), laat ik dertig maten eikels na.
Aan mijn moeder, Veturina Scrofa (2), veertig maten graan uit Laconia.
Aan mijn zuster Quirona, bij wier huwelijk ik niet aanwezig kan zijn, dertig maten tarwe.
1) lardum, laridum: lat. Spek. Vgl. Engels lard.
2) scrofa: lat. zeug.
Verder vermaakt Grunnius zijn hele lichaam. Worstenmakers krijgen zijn ingewanden, slagers zijn poten, meisjes zijn "spiertje" (musculum), spotters, gevoellozen en advocaten de oren... Marcus Grunnius Corocotta blijkt echter niet haatdragend, een "ongenoemde kok" laat hij namelijk een schotel na.
See also
