User:Jahsonic/Sandbox archive 36  

From The Art and Popular Culture Encyclopedia

Jump to: navigation, search

Related e

Wikipedia
Wiktionary
Shop


Featured:

<< previous next >>

Ik ben jong getrouwd. Ik geloof dat ik 23 was. Op een zondag reed ik met mijn nieuwe bruid naar Sint-Niklaas om haar aan mijn vader voor te stellen. Die had ik niet voor het feest uitgenodigd want wij waren elkaar uit het oog verloren. Tenminste, mijn broer en ik hadden ervoor gekozen het contact te verbreken. Zijn misdaad mocht dan wel geen gevangenisstraf verdienen, hij had zich toch in die mate misdragen dat ons geen keus restte.

Na wat rondvragen was ik te weten gekomen waar hij woonde. De zon scheen toen we bij hem in dat trieste Sint-Niklaas aanbelden. Wij kwamen terecht in een flat die er verlaten uitzag met een hoop vuile afwas in de gootsteen. Mijn vader, die ooit bijna honderd kilo gewogen had, lag nu graatmager en met ingevallen wangen in een eenpersoonsbed in een schamele kamer aan de straatkant. Toen ik hem vroeg waar hij mee bezig was, antwoordde hij, zwak en verward, “ik wil sterven, ik ben gestopt met eten”. Ik heb meteen een ambulance moeten bellen.

In januari 2018 stopte ik een tijdje met drinken. Ik was van plan dat drie maanden vol te houden, zoals ik het jaar ervoor ook al eens gedaan had, om af te vallen. Die eerste keer stoppen was me goed bevallen. Alcohol hield al snel op een ‘ding’ in mijn leven te zijn. Dat was het in de loop der jaren wel geworden. Tijdens vakantieperiodes vroeg ik me bijvoorbeeld elke dag af hoe laat de juiste tijd was voor het eerste glas. Toen dat me begon te storen, stopte ik eerst met drinken op weekdagen, maar dan keek ik te hard uit naar vrijdag, met een resultaat dat zich laat raden.

Tijdens zo’n pauze viel dat denken over het eerste glas weg. Ook het denken over het tweede, derde en laatste glas, over alle glazen, viel weg. Dat brengt rust. Men denkt vaak dat alcohol ontspant. In werkelijkheid vliedt bij het eerste glas al, alle energie uit je lichaam weg. Je krijgt slappe benen. Je kan niet meer helder denken. De dag is om. Na drie maand stoppen maakte ik er een jaar van, maar ook na dat jaar, begon ik niet opnieuw. Alcohol en ik hadden hun beste tijd gehad. Wij scheidden.

Mijn vader dronk. Een half jaar wel en een half jaar niet. In dat half jaar zonder drank was hij een vod, in de andere helft manisch. Mijn moeder, mijn broer en ik hebben vreselijk met hem afgezien, echt door de grond zakken van schaamte was dat soms. Hij stierf in de zomer van 2000 en kondigde zijn dood aan op een druilerige voorjaarsmiddag in een café in Antwerpen. Dat café was de Witzli-Poetzli.

Door een ander sterfgeval kwam ik er deze week achter waar die naam Witzli-Poetzli vandaan komt. Je schrijft het eigenlijk ‘huitzilopochtli’ en het is de naam van een Azteekse god.

Guido, die dat café daar in 1985 opende, heeft die naam uit de Russische cultroman ‘De meester en Margarita’ uit 1967. Ik weet dat, want daar las ik hem ook.

  1. JWG2021 1/52

Weggegooid:

Net zoals mijn vader ben ik exuberant, maximalistisch, luid, vrijpostig, vaak hoogmoedig en soms zwaarmoedig. Tijdens neerslachtige periodes bezwaarde die gelijkenis me, het feit dat we op elkaar leken, scheen een voorspellende kracht te hebben. Maar eens ik de veertig of zo gepasseerd was, werd ik me er bewust van dat ik dan wel hard op hem mocht lijken, maar dat ik niet zoals hem was. Dat betekende meteen ook dat ik niet zoals hem zou eindigen. In de goot. Dat lijkt een groot woord maar een ander komt niet in de buurt.

Waarin ik vertel hoe mijn vader zelfmoord probeerde te plegen door uithongering, waarom ik stopte met drinken en de oorsprong van de naam Witzli-Poetzli

“En net op het moment dat Mikhail Alexandrovich de dichter vertelde hoe de Azteken een beeldje van Witzli-Puzli maakten van deeg, verscheen de eerste man in het steegje.”


Toxisch KMSKA

Commentaar op "Toxisch KMSKA"

Rechtse zak: "Jan, Jan, Jan toch ... . Ik heb me in het verleden al wel eens afgevraagd of linkse pseudo intellectuelen enige intellectuele weerstand hebben, of dat zij, daarentegen, zomaar alles napraten wat hun eigen volk en hun eigen geschiedenis kapot maakt. Ondertussen lijkt het mij duidelijk: men raaskalt maar door en men maakt deel uit van een toxisch discours waarin men telkens opnieuw de meest perverterende zonde herhaalt: het verraad van de eigen gemeenschap. Ik zou mij diep schamen ... . In plaats van anderen tot dankbaarheid aan te manen, voor de bovennatuurlijk redelijke en vredevolle wereld die de Westerse man op aarde heeft geïnstalleerd. Dankbaarheid!"

Intellectueel: x Wat ben jij een zelfingenomen zeikbal die zichzelf graag hoort praten zeg. "Linkse pseudo-intellectuelen". Heb jij Jan-Willem Geerinck's tekst eigenlijk wel gelezen en begrepen? Of bazel jij maar gewoon wat rechts sociaal wenselijk miasma? Ik dacht eerst dat je gewoon ironisch was, maar je schijnt het nog te menen ook. Jan-Willem neemt eigenlijk niet echt een standpunt in, maar stelt eerder een vraag. Wat doen we met zaken die in een ander tijdperk aanvaard werden, maar vandaag geen plaats meer hebben in de samenleving? In plaats van daar een zinnig antwoord op te geven, breek je hem af op basis van een geïsoleerd beeld van de Westerse man, zonder daarbij rekening te houden met maatschappelijke verandering. Hoe kortzichtig kan je zijn?!




Michael Apted (1941 – 2021)

Michael Apted is a British director famous for a body of disparate films.

https://www.youtube.com/watch?v=gBS3_G7NhHg&ab_channel=katoharris


I give you Up (1964 - today)


België had nog eerder een wet op het holocaustnegationisme dan een wet voor de afschaffing van de doodstraf.

Parler, GAB, Robert Bowers, aanzetten tot geweld, incitement to violence, doorgeefluik, Merkel on Trump’s mediaban, Kaat Bollen, Topdokters, waardigheid van het beroep, Léon Ferrari, Luk Lambrecht, Jacqueline Mesmaeker, extra betekenislagen, gelaagde, Jozefien Van Beek, John Dillermand, Fran Lebowitz


Naked Authority: The Body in Western Painting 1830–1908 (1990) Marcia Pointon


Thomas Goorden schrijft nog maar eens zijn riedeltje over de cultuuroorlogen en hoe ze eigenlijk vermomde machtsstrijden zijn. De aanleiding is ene Kaat Bollen en dat Katje Lee.

Hij wil dat we niet meer over cultuur praten en nog minder over cultuuroorlogen.

Vrij pover in zijn discours is het doel van zijn doorprikken van de cultuuroorlogen:

"Zo biedt het meteen een handige manier om “kunst” van “cultuur” te onderscheiden. Waar we het vermoeden hebben van conformatiedruk en dergelijke, gaat het over cultuur. Wat zich onttrekt aan deze macht, of misschien zelfs subversiviteit in zich draagt, is kunst."

Het doet me denken aan het marxistische onder- en bovenbouwdenken waarbij iemand die de foute dingen belangrijk vindt, lijdt aan een vals bewustzijn.

En dat vals bewustzijn is cultuur=conformiteitsdenken=machtsstrijd. Door de zakenkostuumelite opgedrongen bijvoorbeeld.

Dat is toch mager niet? Dat klinkt haast modernististisch, iets wat Clement Greenberg zou geschreven kunnen hebben in de jaren vijftig. "We moeten een onderscheid maken tussen high modernity (Kunst!) en low modernity (cultuur, nee, populaire cultuur)."

Kunst daarentegen is subversiviteit.

Voila.

Opgelost.

Als iedereen kunstenaar wordt, iedereen zich bevrijdt, eens ge u niet meer door de cultuurstrijd laat vangen, gaat ge automatisch minder vlees eten en tegen INEOS zijn.

Niet dus!

Hij heeft wel gelijk dat cultuur een vorm van macht is.

Daarom geef ik hem de volgende raad:

Thomas, gun uzelf macht. Macht om onder andere de klimaatstrijd te voeren. Omarm de macht.

We zitten in de 21st eeuw. De globalisering is een feit. Sommige mensen kijken nog zeven uur per dag teevee (gemiddeld de Belgen allemaal tijdens de lockdown) maar de iets slimmeren onder ons zitten die zeven uur op social media. De mensen zijn kuddedieren. Masochisten. Volgers.

Lijdt hen Thomas. Maar doe er niet flauw over dat dat wenselijk is.

Vriendelijke groet

JWG


"« Toutes les infamies de la plus atroce débauche » : Gilbert Lély, s'appuyant sur les récits (royalistes) du temps, croit bon de préciser: On lui coupa les seins et la vulve. De cet organe délicieux, un des bourreaux se fit une moustache, à la grande hilarité des “patriotes” et il s'écria : “La putain ! À présent, nul ne l'enfilera plus !” » La princesse de Lamballe passait pour être un ..."--Sade (2000) by Jean-Paul Brighelli



Anecdotes insolites de la royauté (2020) Marie Petitot



De dag dat Trump zijn toegang tot Facebook en Twitter verloor is de dag dat big tech de facto de baas werd over de wereld van de meningsuiting. Geen lokale gouvernementen meer maar privé-bedrijven bepalen vanaf nu nog wat gij wel en niet gaat zeggen.

Section 230.



Luc Deleu & T.O.P. office. Future Plans 1970-2020 (2020)



Hallo

Toen ik vond dat de tijd gekomen was om u te bedanken voor het vele jaren hosten en de goede zorgen, rees de vraag, waarmee ik u danken zou.

Dus ik bel naar Clo en Clo zegt, Maurice is een echte nerd en een Tesla freak, je zou hem parfum voor een Tesla kunnen kopen. Ik: “bestaat dat?”, Clo: “Ja hoor.”

Maar dat kwam pas tegen het eind van de maand terug binnen en zolang wilde ik niet wachten.

Mijn oog viel dan op een boek over het schijnbaar wonderbaarlijke leven van die Elon Musk, maar dat boek is al van 2016 en dat vond ik oud nieuws.

Het toeval wilde dat ik op oudejaarsavond door mijn dochters gevraagd werd of ik een spelletje wilde spelen en ondanks het feit dat ik aan de meeste gezelschapsspelletjes een hekel heb, zei ik ja.

Maar wat een leuk spel bleek dat te zijn, het heet Codenames Pictures en je moet door een verzamelwoord te noemen je medestander meerdere kaarten laten raden. Het doet een beroep op je vermogen om containerbegrippen te verzinnen voor ambigue tekeningen, enfin, ik doe het nu al ingewikkelder en minder leuk klinken dan het in werkelijkheid is.

In elk geval, bedankt Maurice en geniet van het spelletje. Minimum vier spelers, dus dat wordt misschien iets voor na coronatijden.

Ook mijn beste wensen voor het nieuwe jaar.

J.-W. Geerinck




Die Sigurd Cochius heeft een track "Indianenmars" die op een interessante playlist staat: "Daily Fingertracks from lovefingers.org (2006-2010)". De figuur Cochius doet mij denken aan Moondog, bekend van "Bird's Lament" (1969) gesampeld in "Get a Move On" (1999) van Mr. Scruff .


https://www.youtube.com/watch?v=vAIOx6oH3aU&ab_channel=TheSaturnArchives

RIP Jon Gibson

This happened in 2020 but I forgot to give it attention.

Maybe I did not find the right record to play with it. Today, via The Saturn Archives, a recently discovered high quality music channel on YouTube I find Two Solo Pieces (1977).



RIP Jim Haynes (1933 - 2021)

Jim Haynes was a cultural entrepreneur, leading member of the American-British underground, co-founder of the Traverse Theatre in Schotland and International Times countercultural newspaper, but also the man involved in Suck magazine and the Wet Dream Festival.

He was a source of fascination for me in the 1990s when my interest in the underground was at its highest.

There is very good footage of him in Naughty!, the amusing film in which he, somewhere backstage during the Wet Dream Festival, says:

"I’m just interested in freedom, extreme libertarianism, the right for anyone to see, eat and do whatever they want."

and in true "make love, not war" style:

"Biafra children starving, that's pornography."

It is often said that history repeats itself. I wonder if the 1960s will repeat themselves. When? And are the 1960s a repetition of some previous libertarian era? I believe it has some elements unique to itself that will not be easily repeated. For one thing, the world has been globalized which makes all the circumstances different.

Appropriately to the 1960s mythology of which Jim Haynes is part, I show, by way of illustration of the repressive tolerance and 'selling out' concepts, the advertising clip Jim Haynes recorded for Nestlé in order to promote their After Eight mints.

https://www.youtube.com/watch?v=MjGAJDO666g&ab_channel=AfterEightOnline

Remaining survivors born in 1933 in my book are Tinto Brass, Yoko Ono and Liliana Cavani.



Ik kocht De Standaard en ging hem eerst lezen in Den Botaniek maar vond het daar te koud dus verkaste ik naar de markt en las hem daar ter hoogte van mijn Chinees kraam. Je hebt daar van die cirkelvormige ijzeren banken die wat koud aan de kont zijn maar de zon scheen en de flikken lieten mij met rust, zelfs zonder dat ik mijn mondmasker droeg. Ik had behoefte om onder de mensen te zijn en de coronamaatregelen en het aan mij opgedrongen vrijgezellenschap maken me dat moeilijk.

De laatste tijd lees ik liever DS dan DM en dat komt vanwege hun buitenlandse redactie en hun grotere redactie tout court.

Eerst iets over dat programma van Vitalski over de jaren negentig waarnaar ik luister. Dat was eerst ontzettend deprimerend voor mij omdat het mij deed verlangen naar al wat ik toen niet was en wel wilde zijn. Ik was toen niet Marc Verstappen, Eric Smout, Axel Peleman, Klaas Janzoons, Peter Haex, Cis Van Kets, Ernst Löw, Axel Daeseleire, Chris Van Camp, Ingrid Veerman, Guy Lee Thys en Johan Petit. Na wat jobs als interim kantoormedewerker ging ik aan de slag als verkoper van Apple computers. Ik had noch roeping, noch een uitgesproken talent. Wel was ik verliefd geworden op informatica. Ooit vroeg ik aan een babysit of er een computer bestond die echt alles wist. Op de bovenste verdieping in ons huis in de Wegvoeringsstraat te 9100 Sint-Niklaas. En toen kwam Mondo 2000, en toen Wired. Ik denk trouwens dat ik in die Mondo 2000 het volgende zinnetje las: “when you come to realize that safe sex is boring sex, en ik hoorde dat graag want ik verbond sex graat met gevaar. Ik had toen al in China Mona Lisa Overdrive gelezen.

Guy Lee Thys noemt Naked (film) het verhaal van twee verkrachters en het is wel verwonderlijk dat die twee hoofdpersonage Naar aanleiding van de aanval op het Kapitool zegt Reynebeau dat Schama zei dat bloedvergieten de core business van de Franse Revolutie was in het boek Citizens. De hoofd op een stok afbeelding bij Vitalski. Kristuskind, 53 arrestaties in Hong Kong, Ai Weiwei (Coronation (2020 film), Cockroach) pleit voor totale meningsvrijheid,”de EU is een bedelaar”, Jack Ma, “regels van gisteren”, Stephanie Kelton, Raf Stevens van The Paranoiacs, Jef Martens, Basto, Einaudi, Richard Serra's East-West/West-East in Qatar, Iris van Robays, The Bad Doctors zegt Ellen Schoenaerts aan Joke Van Caesbroeck, Gerard Herman, Thuis Boris Van den Eynden Evelin Brosi, “paladijnerig nabauwen” door Jamal Ouariachi over Mulisch, Het geheim van de Gucci koffer.

Gedurende de dag noteerde ik nog natrappen, moddergooien, beroepsmisvorming, graaidag, het feit dat ik er ook mee begonnen ben de geschiedenis van de mensheid 6000 jaar geleden te laten beginnen, kraantjeswater zou slecht zijn, hox genes in Annihilation.

Wat ik zo mooi vond aan het verhaal van Connie Palmen is het verhaal over haar liefdes, dat was geen half werk.


Ik haat het heb ik geschreven, over je bericht en de reacties daarop. Ik had evengoed kunnen schrijven, ik heb er een hekel aan.

Ik haat niet jou en niet je volgers of FB-vrienden. Giftig ben ik wel. Ik vraag me wel af wat jij en zij ervan zouden vinden mocht er een gevoelig deel van jullie verleden, zonder enige voorafgaande verwittiging zo gepubliceerd wordt. Mocht xplots een stuk over x, belicht op een manier die x niet zo aanstaat, plegen en op fb zwieren omdat ze zoveel goesting in zelfexpressie ervaart zou je dan aan x plompweg vragen:” Wat is het probleem?”?

x heeft een boek over zijn verleden geschreven, heeft zijn zussen hun mening daarover gevraagd, die vonden het maar niks en die zussen komen niet voor in het boek. Mocht jij een boek schrijven deed je dat waarschijnlijk ook. Maar dat zo onnadenkend publiceren op Fb, dat mag. Enige behoefte aan privacy van mij is blijkbaar belachelijk en totaal ondergeschikt aan jouw zelfexpressie. Daar ga ik niet mee akkoord. En dan zo zeggen: je wordt er toch maar gewoon in vernoemd? Dat is voor mijn van een kolossale botheid.

Ik zou ook een stuk op facebook kunnen publiceren over ons vader, je niet of nauwelijks vernoemen en toch gevoeligheden van jou rond va benoemen.

En als het antwoord nee, schrijf maar wat je wil, alles ok, dan nog is het mijn goed recht anders te zijn, mijn goed recht om te reageren (beschaafd nog hoor als ik zou willen trollen, weet ik wat anders).

Gistermorgen dacht ik dat het gelijmd was, met water in de wijn van mij ook hoor, maar na enkele uren gisten bleek het zuur geworden te zijn! Doe mij een plezier als je wil en laat dit ook een paar uur gisten en laat je weten of je enig begrip hiervoor hebt.

Ps, ik ben niet uit op ruzie, ook niet in mijn fb reactie, ik wou een klein broekje van hetzelfde laken geven, het was een klein, ik ben wel boos en ik vind beter te verdienen



"Stalkers kunnen zichzelf pas graag zien als iemand anders hen graag ziet." --Frederic Declercq


"... in Antwerpen en Sint-Niklaas, van grote 20 vierkante-meteraffiches met de figuren van Adolf Hitler en Rudolf Hess en de boodschap: 'De vorige kuisploeg had ook van die mooie beloften', of 'De ideeën van deze meneer zagen ze toen ook ..."--De schaduw van het interbellum (2017) by Emmanuel Gerard



schone schijn


Ik had ten tijde van een aantal gewraakte beelden dat men die best in het Middelheimbeeldenmuseum kon onderbrengen. Ik bedoel dan de Leopold II uit Ekeren, de Leopoldgroep uit Oostende, de Boudewijnbuste in Oudergem. Al die beelden zet die maar daar, er is nog een grote plek ten zuidwesten van de ‘Beam Drop’ van Chris Burden. Tussen die beelden kunnen dan elke zondagmiddag gevechten doorgaan tussen antiracismestrijders en BLM-activisten aan de ene kant en en alt-righters en neonazi’s aan de andere.

Stella Bergsma ried mij het scheldkoppel Tini & Lou aan. Dat was een grote teleurstelling. Haar stuk over kanker was wel goed, het Hollands gebruik van kanker als scheldwoord en als voorzetselsuperlatief, in de stijl van kankermooi, begint ook in België door te dringen.

Bart de Pauw, de dames in kwestie hebben zich nu bekend gemaakt. Er is veel onduidelijk. Maaike had dus een relatie met hem, ontkent dat eerst maar bekent dat uiteindelijk toch. Een andere vrouw zegt dan weer dat ze een relatie had met Bart, maar Bart ontkent dat. Spannend. Het woord dat in die artikels gebruikt wordt om de relatie tussen Bart en zijn slachtoffers aan te duiden is, is afhankelijkheidsrelatie, het vervangt machtsrelatie.

Wim de Smet wordt de nieuwe hoofdredacteur van ’t Pallieterke.

Ariane Bazans moeder is de broer van Johan Anthierens.


Baf Bonjour op mijn wall in januari 2021

Boehoe ik zal mijn hoogst persoonlijke ei dan ook maar op facebook zwieren, blijkbaar is dat de plaats ervoor: alcohol is noch voor ons vader, nog voor jou in mijn ogen bepalend geweest, voor ons vader was bepalend dat hij bi-polair was (manisch depressief heette het toen), zijn tragedie was niet de drank maar eerst en vooral een geestesziekte, en voor jou, heeft alcohol echt een heel grote, doorslaggevende rol gespeeld in je leven? Ik ben overtuigd van niet.

En dan zo’n verhaal over alcohol met de nadruk slechts daarop - er staan volgens mij zeker geen onwaarheden in- het is voor mij een verhaal over jou waarin het verhaal van ons vader gepast is.

Zelf vind ik het vervelend zo leuk dat mensen me er dan over aanspreken, dat een deel van mijn verleden dan op facebook staat, maar dat is het publicatierecht van de schrijver.

Facebook is geen boek, op fb kunnen mensen direct in dialoog gaan met de schrijver en de het geschrevene, dan zie ik hoe al die mensen ofte familieleden het tragisch verhaal van Jan zijn pa de dronkenlap zo mooi of echt vinden, of als aanleiding gebruiken om hun eigen ei te gaan leggen, ik haat het. X

Ik heb nooit beweerd dat alcohol mijn groot probleem was, voor ons vader was het een symptoom, ik heb uiteraard gealludeerd op de manische depressie (vod/manisch). Mijn column wilde ook iets zeggen over de naam van de Witzli-Putzli, en over het feit dat ik twee jaar geleden gestopt ben met drinken. Er staan idd geen onwaarheden in. En het is idd MIJN verhaal, niet dat van ons vader, ik doe dat niet anders uitschijnen. Dat Liliane en Patrick u hierover aanspreken, tja, zegt dat niet meer over hen? Wij zijn nu eenmaal samen opgegroeid dus we delen een verleden. “Facebook is geen boek.” So what? Facebook is een platform dat ik nu wil gebruiken als wekelijkse column. Jij haat dat, dat was te verwachten, ik heb je wat dat betreft altijd al een beetje als een misgunner ervaren die vooral veel kritiek op anderen heeft, vooral op mensen met een beetje ambitie. Je had me dat allemaal ook privé kunnen sturen. Dankzij je interventie weet nu ‘iedereen’ dat baf bonjour Joost Geerinck is, daar heb je zelf voor gezorgd.


Ik denk niet dat ik bij Simenon ooit een keer het woord verveling heb gelezen. Op zich is dat vreemd. Iemand die de menselijke aard en conditie zo goed als hem kent, moet toch weten dat dit centraal staat bij de mens en zijn soms weinig benijdenswaardige lot. Het wordt weinig toegegeven, dat men zich verveelt, nochtans heeft men er geen moeite mee om toe te geven dat men een heel weekend naar een serie gebingewatched heeft.


27 oktober 1998: Japanse kerselaars aan het KMSK worden geveld. [DS, 28 okt. 1998].


Veel nieuws vind je wel in de kranten maar niet op tv noch op de radio.

Lai Xiaomin wordt ter dood veroordeeld na een televisiebekentenis. Conner Rousseau klinkt haast als Trump als hij zegt dat “niemand zo opkomt” in de zin "Wie me al even volgt weet dat er niemand zo opkomt voor studenten en mentaal welzijn als ik,” met diens constructie “nobody…” gevolgd door een of ander superlatief. Mr Bean is ook dialoogloos, Elon Musk Ashlee Vance, Aljosja monument in Murmansk, Juliana Notari, Geslacht is geen kunstmatig hokje van Griet Vandermassen.

Video Library van Charly Freifeld in de Korte Herentalsestraat.

Good Music by John Sheinbaum, A Prosperous Past van Sam Segal, The Economics of Art and Culture, James Heilbrun and Charles Gray, Raak! van Pieter Wierenga, Manmacht van Kate Manne, De wereld een hel van Schopenhauer,



"... afterwards these things which emanated from nature and were approved by custom , were sanctioned by fear and reverence for the law . The human reason cannot have a full participation of the dictate of the Divine Reason , but according ..."--Readings in Jurisprudence (1938) by Jerome Hall



There is a passage in Rusalka opera which sounds exactly as "Make it Last Forever"


Maaike Cafmeyer, Bart De Pauw, Liesa Naert, Lize Feryn, Ella-June Henrard



In Om Ret og Retfærdighed stelt Alf Ross dat er geen a priori geldigheid is om het recht een bijzondere positie toe te kennen. De ervaring dient als richtlijn. Dat houdt bijvoorbeeld in dat de bekende stelling suum cuique tribuere (een ieder het zijne geven) geen betekenis heeft totdat duidelijk is wat daadwerkelijk aan iemand toebehoort, wat inhoudt dat hier sprake is van een cirkelredenering (On Law and Justice, § 64, blz. 27.). Hij wil alleen een beroep doen op de feiten en stelt: "De wettelijke regel is waar noch onwaar; het is een gebod." De norm is bovendien niet gericht tot de burgers, maar tot rechters.

In overeenstemming hiermee verzet hij zich tegen natuurrechtelijke benaderingen:

“Net als een vrouw van lichte zeden is het natuurrecht voor een ieder beschikbaar. Er bestaat geen ideologie die niet kan worden verdedigd door een beroep op de natuurwet. Hoe kan het ook anders zijn, aangezien de uiteindelijke basis voor ieder natuurlijk recht in een individueel direct inzicht ligt, een volstrekt heldere overweging, een intuïtie. Kan mijn intuïtie niet even goed zijn als de jouwe? Evidentie als criterium van waarheid geeft de volstrekt willekeurige aard van de metafysische beweringen aan. Ze heft deze op boven elke kracht van intersubjectieve controle en biedt de mogelijkheid tot onbelemmerde bedenksels en dogmatiek”.

--On Law and Justice, § 58, blz. 261.



De Goddelijke Mens Een humanistendiscussie over de natuur van de mens Sipko Melissen Spektator, tijdschrift voor Neerlandistiek . Jaargang 16(1986-1987)




Ik las studies met titels als "Why Have There Been No Great Women Artists?" (1971), “Where Ethics and Aesthetics Meet: Titian's Rape of Europa” (2003), "What's Wrong with the Female Nude?" (2012) en "What's Wrong with the (White) Female Nude?" (2016)


If, what Jordan Peterson says is true, that it is not a good time for young men.

dat zeg ik ook tegen mijn dochters

natuurlijk ... als het een slechte tijd is voor jonge mannen, dan is het ook een slechte tijd voor jonge vrouwen,

vermits die twee in tandem functioneren

complimentarism


Eind de jaren 80 had De Volkskrant een columnist die wetenschappelijke stukjes leverde, misschien was dat Piet Vroon. In een van die stukjes, meen ik mij te herinneren, beschreef hij hoe de omtrek van Engeland, of van gelijk welk eiland, verschillend is naargelang wie het eiland meet. Als een mier zo’n eiland rond zou lopen, zou die een veel langer traject afleggen dan een mens.

Deze paradox wordt besproken in het essay "How Long Is the Coast of Britain? Statistical Self-Similarity and Fractional Dimension" van Mandelbrot.

Misschien was die columnist Piet Vroon?


Tillabéri, Chomsky says America spent billions to save the banks but not the climate, Lagardère, Hachette, Éric Zemmour, uitgebluste relaties met “scheten bij elkaar kunnen laten”, Deckmyn over John Oliver en studio audiences, de mens heeft altijd honderd procent van zijn tijd moet werken voor zijn levensonderhoud en bij zijn eerste vrije tijd moet die tijd plots verdreven worden er kwam het tijdverdrijf kill time, Google Koul en Shaw Maven, Michaël Verstraeten Viruswaanzin, Charlot Verlouw over The Barbarians, mannelijke clitoris en clitoris van de man,

samenzweringstheorie Netflix met UBI

My father is from the future and my mother is from the past, that is why my daughter is 87

"tijd te doden"




"... praised "the illustrious Grotius" as the one who first "broke the ice" after the long dark medieval winter and dissipated "those thick Clouds of Darkness in which ..." --The Idea of Natural Rights (2001) Brian Tierney

Ambrose Briece, een mijner helden, zei ooit, dat het vrijpostige gebruik van het voornaamwoord ‘ik’ de goede schrijver van een slechte onderscheidt”. Ik zal het voornaamwoord ‘ik’ niet schuwen, hoewel dat in principe niets mag zeggen over mijn eigendunk als schrijver.


Ambrose Bierce, een mijner helden, zei ooit, dat het vrijpostige gebruik van het voornaamwoord ‘ik’ de goede schrijver van een slechte onderscheidt”. Hoewel ik het voornaamwoord ‘ik’ niet zam schuwen, zegt dat niets over mijn eigendunk als schrijver. Ik wil gewoon uit principe mezelf niet in de categorie van schrijver zetten die het voornaamwoord ‘ik’ als een dief die zijn buit probeert te verbergen, gebruikt, aldus nog de onovertroffen Bierce.


Bar Tabac (Waalse Kaai 43)


Ik sprak met een ex van mijn broer die op haar 46ste zwanger is geworden met eitjes van haar 37jarige zelf. Zij beschreef een ex van haar als loser. Ik had de neiging het onmiddellijk voor hem op te nemen en zei “ik ben ook een loser.”


4/1/20

Oddly satisfying videos, Accidentally Wes Anderson, Pyramiden Spitsberg, You’ll Never Walk Alone, Bezette stad, raccoon leg biting in a trap, riddle of the two brothers, Iconic houses, Casa sperimentale, querulant, Els Deceukelier, “Als we één dingen kunnen leren uit de geschiedenis

gelaagd werk is a currently fashionable word in Dutch, used today by Jozefien Van Beek in her review of Revital Cohen and Tuur Van Balen,


Die deutschen Volksbücher: Gesammelt und in ihrer ursprünglichen Echtheit wiederhergestellt

Karl Joseph Simrock · 1846


"Faust (tritt ein). Sonderbar, die Studenten sind verschwunden und in der ganzen Stadt nicht mehr aufzutreiben. ... Faust. Sag an, wie geschwind du bist. „Vitzliputzli. Wie die Schneck im Sande. Faust. Ha! um so schnell zu sein, brauch ich ..."



Marc Verstappen Villanella De Studio Eric Smout Pacific 5voor12 Antwerpen '93 De Nachten

Albanese portiersmaffia



Het komt van een dialoog tussen de twee hoofdpersonages uit Kiss Me, Deadly.

Hij, een crimineel, zij, net ontsnapt uit het gekkenhuis en hem gestopt langs de kant van de weg. Even later zitten ze in de auto:

Christina: I could tolerate flabby muscles in a man who may be more friendly. You’re the kind of a person who never gives in a relationship - who only takes.

(Sardonically) Ah, woman, the incomplete sex. And what does she need to complete her?

(Mocking) Why, man, of course. A wonderful man.


This is the oppressor's language, yet I need it to talk to you.

Adrienne Rich, “The Burning of Paper Instead of Children


Victor Heylen (11 oktober 1906 - 19 april 1981)


Antwerpenaar. Groot nieuws! Spert uw oren. Al jaar en dag komt gij in café Witzli-Poetzli.

Hebt gij u altijd al afgevraagd waar die vreemde naam vandaan komt? Vraagt niet langer!

Die naam betekent Huitzilopochtli en dat is de naam van een Azteekse oorlogs- en zonnegod. Guido, de oprichter van dat Antwerpse ‘m’as tu vus?’ drankhol, heeft dat zeker en vast gelezen in de Russische cultroman ‘De meester en Margarita’, want daar las ik het ook.

Daar staat:

“En net op het moment dat Mikhail Alexandrovich de dichter vertelde hoe de Azteken een beeldje van Witzli-Puzli maakten van deeg, verscheen de eerste man in het steegje.”

Gij zult dus nu nooit meer door dat steegje naast de kathedraal lopen, dat waaigat ‘onder den toren’ dat bij de Stad Antwerpen bekend staat als de Blauwmoezelstraat, zonder ter hoogte van de Witzli-Poetzli aan die Azteekse god te denken.



Joan Micklin Silver (1935 – 2020)

Joan Micklin Silver was an American filmmaker.

My film bible Cult Movie Stars lists Chilly Scenes of Winter (1979) and Between the Lines (1977) as noteworthy.

I feel I have to add Crossing Delancey (1988).




When Racism and Sexism are No Longer Fashionable, What Will Your Art Collection Be Worth? (1989) [1]


Fukkaduk. Al sjans dat gij het staatsblad blijft lezen. Om totaal moedeloos van te worden. Ik ga komend jaar minder over dit soort zaken berichten omdat het teveel 'bad vibes' oplevert ... het leven is een schouwtoneel, en elk speelt zijn part en deel, nietwaar? Toch kan ik iedereen wat achtergrondlezen betreft het boek 'Eurabia: The Euro-Arab Axis' (2005) van Bat Ye'or aanraden, als ik me niet vergis (... nee ik zocht het op: 'Eurabië : de geheime band tussen Europa en de Arabische wereld') in het Nederlands werd vertaald, dat het begin van deze dynamiek (nee, het is volgens mij geen samenzwering) documenteert. Ook spijtig dat gij, Pieter Laleman zo weinig lezers onder links hebt, of vergis ik mij?


Pieter Laleman bij wijze van gelukkig nieuwjaar ga ik u nog dit filmpje cadeau doen dat op een zeer geestige manier de omvolkingssamenzweringstheorie becommentarieert. https://www.youtube.com/watch?v=_hxnfBJ5Hbk&feature=emb_title&ab_channel=RichardTissot

Het filmpje heet "Paris sera toujours Paris" en is een deel van een sketch-film uit 1985 die de titel 'Tranches de vies' draagt. Voor wie liever leest dan kijkt, hier is mijn write-up over dat filmpje, mijn linkse vrienden hebben dit moeten ontberen, tenzij ze mijn Engelse blog lazen:

Het is het verhaal van een journalist die naar het 20e arrondissement van Parijs gaat om er een artikel over de buurt te schrijven.

De journalist (Jean-Pierre Darroussin) komt een Arabische kruidenierswinkel binnen en begint met een blonde Parijse vrouw (Josiane Balasko) te praten. Ze stemt ermee in om geïnterviewd te worden en vertelt de interviewer dat ze daar is geboren, en ook haar vader.

Hij merkt op dat ze een kaftan draagt, zegt ze, "Een kaftan? Het is maar een jurk die je in de buurtwinkels vindt". Hij merkt op dat ze een chador draagt. Ze is weer verbaasd. Ah, het is heel praktisch, het scheelt dat je niet zo vaak meer naar de kapper moet (of zoiets).

Ze gaan naar buiten. Ze roept Mohammed. Dit blijkt haar zoon te zijn. Zijn naam is eigenlijk Jean-Michel, maar de zoon had erop gestaan om het in Mohammed te veranderen.

Hij merkt op dat ze Arabisch spreekt. Ze ontkent te zeggen dat het gewoon de "argot van hier" is. Ze schijnt niet te weten dat het Arabisch is.

Ze merkt dan op dat haar man zich tot de islam heeft bekeerd. Daarvoor had hij als voorman veel problemen, bijvoorbeeld bijna-ongelukken. Nu hij zich heeft bekeerd, geen problemen meer.

Eenmaal bij de dame thuis, zien we haar man bidden.

Dan komt er een stel op bezoek. Familie. Beide westerlingen dragen Chinees uitziende kleding sinds ze nabij Porte d'Italie wonen. Daar is namelijk een van de grote Aziatische wijken van Parijs.



Ik keek naar ‘L'Eden et après’ (1970) van Alain Robbe-Grillet (1922 - 2008). Die film staat gewoon op YouTube.

Grillet maakte hoogst intellectuele kunstfilms met veel naakt, zoals dat in de jaren zeventig in Europa in de mode was. Niet alleen veel naakt maar ook veel sadomasochistische beeldelementen met gekooide, geketende en geblinddoekte vrouwen. Over die voorkeur zei hij ooit dat hij zich “generlei schaamde over zijn sado-erotische fantasieën, dat hij ze in beeld bracht en dat de mens het fantasieleven boven alles moet opeisen.”

Dat soort uitspraken moeten natuurlijk tegen de achtergrond van hun tijdgeest gelezen worden, dat wil zeggen, mei 68, als antwoord op de eeuwenlange onderdrukking van het zedelijke leven van de gemiddelde Europese burger. Een theocratische dwingelandij die duizendzevenhonderd jaar duurde, of een jaar meer of minder, dat laat ik in het midden. Gedurende die vele eeuwen ging de Europese elckerlyck gebukt onder een juk waarvan men zich, ondanks een antiklerikale opstoot gedurende de Franse Revolutie, toch slechts in de jaren zeventig van de vorige eeuw van heeft weten te bevrijden. Trouwens die bevrijding, en dat wordt naar mijn goesting toch iets te weinig in de verf gezet, was minstens evenveel te danken aan de antizwangerschapspil als aan een libertijnse antichristelijke nieuwe moraal.

Tenslotte, nog een laatste opmerking over die bevrijding, en dan heb ik het terug over geile zaken. Het lijkt alsof die nieuwe bevrijde mens -- nog maar amper bekomen van die herwonnen vrijheid -- de laatste vijftig jaar, in plaats van daar content mee te zijn, alleen maar op zoek is gegaan naar een nieuw juk. Hij kan die vrijheid, die leegte niet aan. Ik neem het hem niet kwalijk, ik heb het daar zelf ook wel eens lastig mee.

Grillet was ook romancier, van de variëteit ‘nouveau roman’, gekenmerkt door plotloosheid en experimenteerdrift, dat was toen ook in de mode. Bij ons had je in die tijd Louis Paul Boon die evenveel als Grillet erotomaan was, maar geen sadomasochist en in tegenstelling tot Grillet, voorstander van het klassieke plot. Boon beperkte zich tot zijn pen maar Grillet maakte ook films. Films die -- en dat moet je kunnen -- ondanks het feit dat er veel naakt in voorkwam, toch weinig volk lokten. Dat is te wijten aan de erotiek-paradox. Omdat erotiek kunst is, brengt het mooie beelden, mooie vrouwen en mannen, maar is het niet geil. Daarom is er porno uitgevonden. Dat windt op, dat helpt bij het masturberen maar is geen kunst. Vele academici schijnen die paradox maar niet te willen begrijpen maar ik dwaal alweer af.

Grillets vrouw maakte ooit wél een geile film, een geile documentaire over haar leven als dominatrix. Die film droeg de titel ‘The Ceremony‘ en hij kwam in 2014 uit toen zij al 84 was. Nu is ze 90 en ze leeft nog steeds. Ze vertelt in die documentaire onder andere hoe ze het liefst mannen onderwerpt die niet van nature onderdanig zijn, die ze echt moet temmen.

Die film staat jammer genoeg niet op YouTube maar mocht ik hem daar ooit vinden, ik laat het u sofort weten.

Tot uw dienst.

Sholem Stein


Secretary’ (2002) is samen met de Amerikaanse film ‘The Image’ (1975) en de Franse film ‘Romance X’ (1999), een van de weinige films die het soort BDSM tonen zoals ik het beleef en zoals ik het geil vind.

Die belevenis zit vol ambiguïteit en het opzoeken van grenservaringen. Niet zozeer op het vlak van pijn maar zeker zeer wel op het vlak van het verkennen van het schemergebied van het al dan niet geven van wederzijdse toestemming.

Toen ik me vandaag even opnieuw in ‘Secretary’ verdiepte, dacht ik, wacht, ik heb dat kort verhaal nog nooit gelezen. Dus ik ging naar mijn digitale bibliotheek en nam het eruit.

Het kort verhaal, achttien pagina’s lang in de Engelse versie, begint op dezelfde manier als de film. Een jonge vrouw (Maggie Gyllenhaal) die opgroeit in een disfunctioneel gezin, iemand die zichzelf snijdt, iemand die aan smetvrees leidt, volgt een cursus machinetypen en wordt aangenomen door een advocaat gespeeld door James Spader.

Een van de eerste dagen dat ze daar werkt gaat het al verkeerd, ze maakt een tikfout, ze wordt bij haar baas geroepen en die gebiedt haar de brief op het bureau te leggen, e over te leunen met haar ellebogen op het tafelblad steunend, en de brief voor te lezen. In het kort verhaal had ze blijkbaar het woord ‘referring’ fout geschreven, in de film gaat het over de woorden, 'petietion', 'coverageis' en 'theabsent'.

Zij leest dus die brief luidop voor, en ondertussen begin haar baas haar op haar kont te slaan telkens als ze bij het woord ‘referring’ is. Tien minuten lang. Het is de scène hierboven. Toen ik die las werd ik bijzonder geil. Vooral het gebrek aan consent, het ontbreken van wederzijdse toestemming was hierin van groot belang. Ergens schreef Georges Bataille, “seks begint waar woorden ophouden”, hoewel ik de precieze bron van dat dictum nooit heb kunnen terugvinden.

Een tweede scène is zo mogelijk nog geiler.

“The following week, when I made a typing mistake, he didn't spank me. Instead, he told me to bend over his desk, look at the typing mistake and repeat 'I am stupid' for several minutes.”

Ze moest dus gedurende enkele minuten over zichzelf zeggen dat ze stom was. Een domme geit. Dit soort vernederingen vind ik eigenlijk nog geiler dan het slaan.

Nadat hij bij een derde keer haar verzocht had haar rok naar omhoog te trekken en haar panty’s naar beneden, en hij, nadat hij haar verzekerd had dat hij haar niet zou verkrachten, niet neuken, op haar blote billen had afgerukt, komt zij niet meer terug werken.

Dat houdt zij enige tijd vol zonder iets aan haar baas te laten weten. Na een week krijgt zij een brief met haar achterstallig loon en extra geld, zwijggeld eigenlijk. Hij schrijft haar dat het allemaal zeer spijtig is wat er is gebeurd maar vraagt haar er niets van verder te zeggen.

Daarna wordt ze opgebeld door een journalist die details wil om haar vorige baas in diskrediet te brengen. Daar gaat ze niet direct op in en dan stopt het verhaal.

De film gaat verder waar het kort verhaal ophoudt. De film ontwikkelt zich richting een soort van ‘ze leefden nog lang en gelukkig’ verhaal waar de jonge vrouw op een gegeven moment verplicht wordt zich niet meer te verroeren om haar liefde te bewijzen aan haar perverse baas.

In se is het kort verhaal geiler.

--Sholem Stein



Miraclerose has many SM-Miracle clips


O. Flake, The Marquis de Sade with a postscript on Restif de la Bretonne, trans. E. Crankshaw, London, 1931, p.5. This book was translated into French by Pierre Klossowski in 1933 and is likely therefore to have been influential in directing his approach to Sade during the 1930s.


"Often literally incredible , Restif ' s Nuits de Paris recount the visions , both ... The incident ' reported ' is that of Rose Keller , whom Sade did indeed subject to ..."--Surrealism, History and Revolution by Simon Baker


Lange tijd schreef ik mee aan Wikipedia. Van in het begin tot 2007. Ik ben daarmee gestopt toen ik merkte dat ABBA wel een pagina kreeg voor elke scheet die ze gelaten had, elke single, elk concert, elk album, elk bandlid, maar dat hetzelfde voorrecht voor iemand als Lee Perry niet gold. Toen ik ben ik artandpop begonnen, mijn Wikipediavork. Dat was in 2007. Ik werk daar nu 13 jaar aan, gemiddeld zeker vijf uur per dag.




Ik sprak vandaag 31/12 met een contact-tracer. Zij zegt dat de laatste vraag die ze stellen aan mensen is of ze enig vermoeden hebben waar ze besmet werden. De fitness, de kapper, het werk, de winkel, familie of thuis? De mogelijkheid 'school' zat daar nooit bij, in dat lijstje. Ze hebben die mogelijkheid daar nog maar sinds korte tijd aan toegevoegd.

In die mate heeft men dus geprobeerd de school als besmettingsbron uit te sluiten. Door ons te beliegen. Nogmaals, ik geef les, en ik vind niet dat de scholen moeten sluiten, zeg het gewoon tegen de mensen zoals het is, draai hen geen rad voor hun ogen. Wij zijn niet dom he.


Oceanic lamp (1981) Michele De Lucchi, 2950 euro in Modest Furniture, badly scratched.


Frans Nederlands woordenboek van Jozef Vercouillie.


Liever geen bdsm’er als buur of babysitter?

Onlangs had ik een gesprek met een bdsm’ster die ik graag eens wilde domineren, maar waar het door o.a. feliene omstandigheden nooit van gekomen is.

In dat gesprek vertelde zij dat ze vond dat het hoog tijd werd dat bdsm genormaliseerd moest worden. Bespreekbaar gemaakt. Dat het taboe dat er op rust, zou verdwijnen. Ik was het niet met haar eens. Dat heeft onder andere te maken met het feit dat ik vind dat porno ook nooit genormaliseerd zal worden. Er zijn nu eenmaal dingen die je niet aan kinderen kan vertellen of aan kinderen kan tonen.

Bovendien is bdsm een bijzonder moeilijk te verklaren iets en iemand die de smaak ervan niet kent, kan er slechts moeilijk inkomen. Je kan verwijzen naar de dierlijke seksualiteit, dat wel, maar het blijft zoals uitleggen hoe kleuren eruit zien aan een blinde.

Gisteren 30/12 vermeldde De Morgen het resultaat van een enquête waarin stond dat de gemiddelde Vlaming “liever geen bdsm’er als buur of babysitter” wil. Het onderzoek was van de UA, van het Forensisch Centrum.

Driehonderd Vlamingen zonder interesse in of ervaring met bdsm moesten stellingen over bdsm’ers beoordelen. 86% was de gemiddelde bdsm’er niet gunstig gezind. Zelf probeer ik in de mate van het mogelijke tegen mensen te zeggen dat ik een bdsm’er ben. Maar dat vertellen lijkt alsof je iemand probeert te verleiden, of alsof je een welvoeglijkheidsgrens overschrijdt.

Wel mooi dat het onderzoek bdsm voorstelt als een “vorm van intimiteit”.

Dat is het ook, bdsm is jezelf overgeven aan een bijzondere vorm van onredelijkheid en tegennatuurlijkheid, vooral in deze politiek correcte tijden. Het is voor mij de hoogste vorm van intimiteit. Als twee mensen elkaar vinden en de onder beschaafde mensen onnoembare spelletjes zoals vernedering en pijniging spelen en daar beiden ongelofelijk geil van worden, wat is er intiemer dan dat?

--Sholem Stein


The Saturn Archives is a mysterious label who put out lots of really good stuff, esp. along the ambient line.



On Rembrandt's Bathesba, you probably know about Berys Gaut's discussion of it near the start of his 'Art, Emotion and Ethics' (2007)

On the Fragonard, you might be curious to see Kate Beaton

Jesse Prinz


En op goeie dagen voel ik mezelf terug tot leven komen met muziek zoals:

En dan was er ook Violin Concerto No. 1 (Glass)


En willen gebeft worden maar dan als je wil vingeren, toch zeggen "Nee, geen speeksel."


RIP Pierre Cardin (1922 - 2020)

Pierre Cardin was a French fashion designer, but for the moment all I can say of him is that from 2001 to 2020 he was the owner of the castle of Marquis de Sade depicted above.


CHANEL presents the N°5 film starring Marion Cotillard and Jérémie Bélingard, directed by Johan Renck.


Erik Bulckens deelt op Insta de foto's van zijn grootvader Marcel De Baer, car crash expert, in de stijl van Weegee en de Mexicaanse tabloidfotografen.


"De Grieksche grondslagen van de vrijheid" by Dirk Loenen (1890 – 1966)


It does not happen everyday that a Belgian makes a world movie classic, but it happened in 2019 with De Patrick.

Researching its director, Tim Mielants, I came across Jos Stelling and his hilarious films The Illusionist and the short The Gallery.



" La Poupée " de Théodore Chassériau et " Une femme pour Asselineau " de Charles Baudelaire (Dessin de Charles Baudelaire dédié à son ami Charles Asselineau et reproduit page 37 du " Baudelaire par lui-même ", Seuil, 1952, présenté par Pascal Pia, ainsi que dans Charles Baudelaire, Seghers n° 31, 1963, par Luc Decaunes, page 111) fr.wikipedia.org/wiki/Fichier:L%27Enfant_%26_la_poupée_Baudelaire.jpg


366 weird movies is a list by Seth Howard created on mubi



Arabs & Other Animals I'm the sheik of Araby. Your love belongs to me. At night when you're asleep Into your tent I'll creep.... —from “The Sheik of Araby,” by Ted Snyder, Francis Wheeler, and Harry B. Smith FROM FLORENCE I took the

Fear of Flying


Ik hoorde ooit in een interview het zinnetje "men zal het cliché niet schuwen."

Misschien in HUMO, al lang geleden, misschien in de jaren 90.

Ik dacht dat het Gerard Reve was die het zei.

Je kan het niet bevestigd vinden door Google Books.

Het is typisch op de tien geboden manier geschreven: "men zal," alhoewel, daar is het "gij zult."


Seppe de Meulder reageert nu pas op het vuilnismanneninterview van Griet Vandermassen.

Nu ben ik blij dat die Serene J. Khader dat tweesnelhedenfeminisme heeft kunnen accomderen met haar nonideal universalism (leg uit) maar ik ben bang dat er maar zoveel rek zit op de menselijke natuur en ik ben bang dat we van nature vrouwen altijd zullen vallen op grotere mannen, gesproken van structureel seksisme, ingebed. Als alle discriminatie van de tafel geveegd zal zijn, zitten we nog altijd met de dommeriken.


Seppe zegt dat “gender-equality paradox”, die studie over dat in Zweden niemand voor STEM kiest ondanks de structurele gendergelijkheid, gemanipuleerd is.

Nu valt het mij op dat Griet vandermassen niet verwijst naar Hume en zijn naturalistic fallacy probleem in haar boek Dames voor Darwin.


Jo Tie Je verwijst naar mijn VLD lidmaatschap en engagement. Het is de enige partij die mij een kader geeft van waaruit ik op niet-dogmatisch manier kan denken en politiek bedrijven.

Verder is het Vandermassens idee niet antilberaal maar ze vraagt zich gewoon af wat de menselijke natuur is. Je zal nooit tot een 50/50 verhouding in STEM komen hoeveel opvoeding je er ook tegenaan gooit. Je gaat nooit tot een 50/50 verhouding top-schaak-kampioenen komen hoeveel opvoeding je er ook tegenaan gooit, en je zal nooit 50/50 huisvaders/huismoeders krijgen, hoeveel ... mannen en vrouwen zijn op veel vlakken gelijk maar gemiddeld echt heel anders dat is wat Vandermassen wilde aantonen.

Seppe De Meulder, ik ben blij dat je de naturalistic fallaxcy, het is/ought probleem van Hume hebt aangehaald, en ik heb het nog eens gecheckt en wat mij betreft komt het te weinig aan bod in het boek van Griet. Toch is het een uitstekend boek.

Beide: jullie visie op de gelijkheid man/vrouw is een soort van wit feminisme dat tegenwoordig erg moeilijk ligt in intersectionele kringen. In Bolivia staat men niet afkerig van het idee van chachawarmi (man/vrouw) complementariteit die ikzelf ook genegen ben.

Ik sluit af met een epigraaf uit het boek van Vandermassen:

"Door welk bewijs zou je je mening herzien? Negentig procent van de ideologen haakt af bij die vraag."--Geoffrey Miller (2017)

Ian Hodder, Captured Queen

See also





Unless indicated otherwise, the text in this article is either based on Wikipedia article "Jahsonic/Sandbox archive 36" or another language Wikipedia page thereof used under the terms of the GNU Free Documentation License; or on research by Jahsonic and friends. See Art and Popular Culture's copyright notice.

Personal tools