Les songes drolatiques de Pantagruel  

"un amalgame plus ou moins habile d’emprunts fait à Bruegel, aux Allemands et aux Italiens, et complétés de dessins assez pauvres d’invention et de forme."--Peter Bruegel l'ancien, son oeuvre et son temps (1907) by René van Bastelaer and Georges Hulin de Loo

"Wat de kunstzinnige kwaliteit — gevaarlijk anachronistisch begrip! — van de prenten betreft, sluit ik me aan bij Van Bastelaer. Deze kenschetste de Songes-prenten in 1907 als ‘un amalgame plus ou moins habile d’emprunts fait à Bruegel, aux Allemands et aux Italiens, et complétés de dessins assez pauvres d’invention et de forme’ (p. 122). Ouderwets mogen de Songes-prenten zeker heten, daar ze immers niets wezenlijks toevoegen aan wat Bosch een halve eeuw eerder al had laten zien. De vergelijking met Bosch, Bruegel en later verwant werk van Arent van Bolten (ca. 1573-voor 1633) — op wiens werk Paul Smith mij attent maakte — en Jacques Callot (1592/93-1635) maakt Desprez’ artistieke beperkingen pijnlijk duidelijk. Toch bieden de houterige houtsneden van de Songes drolatiques de Pantagruel een amusante momentopname uit de lange westerse traditie van grillige artistieke ‘inventies’."--Monique Bullinga[1]