User:Jahsonic/Sandbox archive 51
From The Art and Popular Culture Encyclopedia
←Older revision | Newer revision→
|
Related e |
|
Featured: |
| << previous | next >> | |
|---|---|---|
RIP Lina Wertmüller (1928 – 2021)
Lina Wertmüller was an Italian film director (Seven Beauties, Love and Anarchy, Swept Away) and screenwriter.
RIP Steve Bronski (1960 – 2021)
Steve Bronski was a Scottish composer and keyboardist known for the project Bronski Beat.
I remember buying The Age of Consent (1984) at Free Record Shop on De Wapper.
There was something in the gay anthem "Smalltown Boy" that resonated in me. Today, I find it very hard to listen to that record.
I do not feel the same about "Don't Leave Me This Way", the 1986 cover of the philly hit by Jimmy Sommerville, after he'd left Bronski to form The Communards.
"il faut reconnaître ces qualités aux nobles travaux du comte
Sade speech on Le Pelletier and Marat
U ziet eruit als een snoepje! collega met roze broek en cremekleurige wollige trui. Chinchilla wol? Het charmeren verleer is niet snel. Als je je niet goed kan concentreren moet je naar een concentratiekamp. Soms heb ik het gevoel dat ik niets te vertellen heb, soms vind ik mij de interessantste man ter wereld.
My Body, Jean-Luc Crucke, regeldrift, Permission Machine wordt auteursrechttrol genoemd door een Gentse rechter, Sofam, Belga, Ywein Van den Brande is de baas van Permission Machine. Hij is een actief lid van Free Software Foundation Europe en adviseur voor internationale open source communities. "Poetin heeft een punt" schrijft Laurien Crump, staatsraison, "schietende Duitse grenswachten", daarom zei Merkel Wir schaffen das, zegt Luuk van Middelaar in "Een loepzuiver gevoel voor macht".
Anna von Hausswolff, Lourens Poorter Moerloose, Anton Herbert kunstverzamelaar, in J'arrive wordt verteld hoe de dochter van Brel in een bootje op Martinique wordt gedropt, Stijn Depaepe heeft kanker?, China over democratie naar aanleiding van de Democracy Summit, en het stuk over ecofeminisme: "Voor wie we willen zorgen".
RIP Robbie Shakespeare (1953 – 2021) died.
Robbie Shakespeare was a bass player who with his partner Sly Dunbar, formed the most influential rhythm section of reggae between the mid-1970s and the mid-1980s. I found out about Robbie's death in De Standaard in which Karel Michiels writes knowledgeably about the work of Sly and Robbie, when I came home I googled him and found that he is a reggae musician in his own right and goes by the name of Jah Shakespeare.
I think a friend of mine had a tape of Taxi Gang with her when I travelled to Indonesia, Malaysia and Thailand in the early 1990s.
Some other quick searches found that my favorite recording of the duo is "Don't Stop the Music" under the moniker Bits & Pieces, a cover of the disco song.
And then there is "Boops (Here To Go)" (1987) produced by Bill Laswell, which I first heard in Tom Tom Club and which took me some time to find afterwards, thinking the lyrics were, “civil check, arms open wide.”
Of course the duo are central to what is perhaps my favorite studio, Compass Point, Sly and Robbie were central to the house band Compass Point All Stars.
And, to conclude: Robbie also did the bassline on that unforgettable record Padlock EP (1983) by Gwen Guthrie, produced by Larry Levan.
Nala Sinephro
Eerst de Merdre serie
Dan Huilen is voor jou te laat 't is halfvier, had je om drie uur gehuild, dan was ik misschien nog hier.
Dan de kloot serie
Dan Blijf nog even hier, ik sterf nog een kwartier
Dan de lulletje serie van Pardoen, om alles wat te verzachten.
Ik ben de bedrogen echtgenoot.
– Potverproep!
– Merdre!
– Shitr!
– Verdrek!
– Schreisse!
– Kakadju!
Dat roept die dikbuik tegen u.
Wil hij u beledigen?
Ik denk het niet.
Misschien wil hij u oproepen tot zelfrelativering.
– Neem uzelf niet zo ernstig!
Elon Musk is de rijkste man ter wereld. Ik ben helemaal niet rijk. Toch zijn wij allebei losers. Hij is een rijke loser, ik een arme. Dat lijkt dat dikke mannetje te willen zeggen. Dat mannetje, die dikbuik, werd geboren in 1896 en hij heet Koning Ubu.
Hij is verre familie – of moet ik zeggen geestverwant – van de Turk Diogenes die 22 eeuwen eerder naar Athene afzakte, het intellectuele centrum van de wereld.
In Athene kreeg de Griekse krijgsheer en wereldleider Alexander lucht van hem.
Diogenes woonde inmiddels op het marktplein in een ton. Ook hij was ooit rijk en machtig geweest, maar hij had al zijn rijkdommen weggeschonken en leefde als een hond op dat marktplein in die ton. Hij deed alles in het zicht van anderen, zelfs masturberen. ‘Handwerk’ staat er in het originele boek.
Een onbeschaamde vlerk dus.
Op een dag komt die grote Alexander bij hem op bezoek, in de wolken dat hij eindelijk de grote filosoof ontmoeten kan.
– Oh oh Diogenes, wat ben ik blij dat ik u mag leren kennen. Ik ben de rijkste en machtigste man op aarde, u mag mij werkelijk alles vragen wat u maar wenst.
Diogenes lag voor zijn ton te zonnen en keek op.
– Alles?
– Ja alles.
– Wel, kan je alsjeblieft een beetje opzij gaan, je staat in mijn zon.
Alexander, verbouwereerd, ging opzij.
Hij wilde het gesprek weer verderzetten en terwijl hij de woorden die volgen uitsprak wist hij al dat hij zich weer belachelijk ging maken. – Mocht ik Alexander niet zijn, ik zou graag Diogenes willen zijn.
– Hoe vreemd, Alexander! Als ik Diogenes niet was, ik zou nog steeds Diogenes willen zijn.
Waarop de vraag zou kunnen volgen:
– Jan-Willem Geerinck, zoudt gij liever Elon Musk zijn?
– Nee dank u.
Zolang ik twee keer per dag op restaurant kan gaan, hoef ik geen fortuinen. Verder ‘weet’ ik liever dan dat ik ‘heb’.
Zo kocht ik onlangs 'De kritiek van de cynische rede' (1983) en las daar eindelijk voor het eerst die onvergetelijke passage over de aars die verklaart waarom Hillary Clinton de verkiezingen verloor en Trump ze won:
"De aars lijkt ertoe veroordeeld in het donker te leven, hij is de clochard onder de lichaamsdelen. Dit is echt de idioot van de familie. Het zou echter een wonder zijn wanneer dit zwarte schaap van het lichaam geen eigen mening had over alles wat zich in de hogere regionen afspeelt, zoals de gedeklasseerden vaak het nuchterst denken over de mensen in hogere groepen."
Zolang ik maar met alles en iedereen kan blijven lachen, in de eerste plaats met mezelf, is het goed. Disrespect. De draak steken met. Oneerbied. Belachelijk maken. Minachting. Schaamteloosheid.
Dat zijn mijn basiswaarden.
En ik herhaal, in de eerste plaats met mezelf.
En ook gij moogt lachen met mij want ik weet mij eeuwig getroost door de woorden van Philip K. Dick:
– Ik ben niet veel maar ik ben alles wat ik heb.
Woordenboek van platte taal (2007) is a book by Heidi Aalbrecht, Pyter Wagenaar, Jacques Tange
Woordenboek voor vulgair hedendaags Nederlands idioom
RIP Wah Wah Watson (1950 – 2018)
This happened in 2018, but I only found out now.
Wah Wah Watson was an American guitarist who was a member of The Funk Brothers, the studio band for Motown Records.
This solo track from his, from his only solo album reminds me somehow of "Rapper Dapper Snapper" (1980) by Edwin Birdsong.
RIP Greg Tate (1957 – 2021)
Greg Tate was was an American writer, musician, and producer.
A long-time critic for The Village Voice, Tate focused particularly on African-American music and culture.
Also a musician himself, he was a founding member of the Black Rock Coalition and the leader of Burnt Sugar.
He is known for such pieces as "Yo! Hermeneutics!" (1985) and was interviewed by Mark Dery in "Black to the Future" (1994), making Tate a key figure in the protohistory of black science fiction.
Tate has been called a rogue scholar and when one reads "Yo! Hermeneutics!", one gets the feeling of being in an African-American version of the Sokal affair.
https://www.youtube.com/watch?v=WHRZMXE6UKk&ab_channel=gregtate
RIP John Miles (1949 – 2021)
John Miles was a British composer and musician best known for his composition "Music" (1976).
"Music" is a camp monstrosity in the category "foute muziek". It reminds me of "The Mexican" (1972) by Babe Ruth
Op de koffieklets van Allemaal van Belang maakt men zich vrolijk dat Jeff Hoeyberghs bijna veroordeeld gaat worden tot zes maanden voorwaardelijk.
Ik voegde er bijna aan toe:
Er moet in de toekomst streng over gewaakt worden dat Jeff Hoeyberghs niet alleen geen uiting meer geeft aan zijn foute gedachten, maar bovendien dat hij ze niet meer denkt!
In tegenstelling tot wat iedereen gelooft, zijn gedachten nooit helemaal vrij.
Sommige gedachten zijn toegestaan, andere gedachten kunnen helaas nooit toegestaan worden. Dat is toch niet zo moeilijk om te begrijpen?
--De gedachtenpolitie
Aan die nestzekerheid heeft het deze foetale primaat in het verleden wel eens ontbroken. Zo herinner ik me glashelder het moment waarop bleek dat ik niet meer over een ouderlijke kamer zou beschikken. En dat ander moment, waarover ik u vertelde, waarop ik in de krant moest lezen dat mijn eerste zelf-ingerichte nest afgebrand was, staat me ook nog heel levendig voor de geest.
Andrzej Leder in 2014 in het boek Polen in de wachtkamer
Paul de Vree - Veronika (1953)
Alleen de wanhoop kan ons nog redden
RIP Lawrence Weiner (1942 – 2021)
Lawrence Weiner is an American artist best known for his visual poetry and his art manifesto "Declaration of Intent" (1968).
He designed the Quando Quango and Section 25 poster for Factory Records in 1985.
Ships At Sea, Sailors & Shoes (1993) and Monsters from the Deep (1997) are albums Weiner released with Ned Sublette.
In Antwerp, his poem "Iron and gold in the air, dust and smoke on the ground" is on show at the Middelheim Open Air Sculpture Museum .
RIP Alvin Lucier (1931 – 2021)
Alvin Lucier was an American composer, perhaps best-known for his piece I Am Sitting in a Room (1969), which is a reflection on resonance and generation loss.
Le venin dans la plume - Edouard Drumont, Eric Zemmour et la part sombre de la République, Le venin dans la plume - Edouard Drumont, Eric Zemmour et la part sombre de la République, Gérard Noiriel
Een kerstboom is geen wegwerpproduct Is het nog van deze tijd om massaal bomen op te offeren in naam van een culturele traditie? Jan Vilain
Vierde wereld, geef ze 1000 euro, geef ze 10000 euro, geef ze 1000000 euro.
Jan Vilain kersboemen
Sylvie Micholt valt Mahdi aan.
Debt, divorce and death, the three d's of auction houses.
Harry Macklowe and ex-wife Linda Macklowe divorce
"‘Groei is niet wenselijk op een begrensde planeet’. De taart rechtvaardig verdelen (in plaats van vergroten) is de kern van mijn betoog om #overconsumptie en #onderconsumptie in evenwicht te brengen in dit dubbelinterview met @mboudry"--Jonas Van der Slycken
Dat 'Today, I kill you' (homozoon met ongezond close connectie met zijn moeder die hij over zijn seksueel misbruik door de judotrainer wil vertellen) van SKaGeN als schoolvoorstelling geprogrammeerd stond, toont hoe weinig voeling theater nog heeft met de realiteit van de hedendaagse jongerendemografie.
De jongen vertelt hoe de judotrainer zijn 'poep' (zijn anus) masseerde, en de moeder vertelt hoe ooit een man op haar plaste.
RIP Peter Weiermair (1944 - 2021)
Via fellow erotomaniac Hans-Jürgen Döpp it came to my attention that German art historian and curator Peter Weiermair has died. He is the author of such books as The Nude. Ideal and Reality.
What was interesting, just after he died, when I googled him and I switched to images, I found photo books of Ann Mandelbaum with a human having a vegetable in his or her mouth and and a photo of the cover of Outland by Roger Ballen depicting two very dirty feet with a hand stuck between them which is holding a puppy it seems.
Ballen's photo is called "Puppy between Feet", I learn.
RIP Vladimir Naumov (1927 – 2021) , 93, Russian film director (Legend of Thiele), screenwriter and producer.
https://www.youtube.com/watch?v=-zLUg-ftefE&t=1429s&ab_channel=AlexanderMogilny
Vladimir Naumov was a Russian film director, best-known in my universe for Legend of Thiele, an episode in the Till Eulenspiegel legend who I've known since my youth but who I recently stumbled upon again in that wonderful history of irreverence: Critique of Cynical Reason (1983) by Peter Sloterdijk.
RIP Virgil Abloh (1980 - 2021) American fashion designer.
RIP David Gulpilil (1953 – 2021) Australian actor (Walkabout).
David Gulpilil was an Australian actor best-known for his part in Walkabout
RIP Almudena Grandes (1960 – 2021) Spanish writer (The Ages of Lulu).
Almudena Grandes was the Spanish writer best-known for her novel The Ages of Lulu.
RIP Antonio Escohotado (1941 – 2021)
Antonio Escohotado was a Spanish philosopher and writer. I discovered him through his A Brief History of Drugs: From the Stone Age to the Stoned Age which was written in Spanish in 1989 and translated to English in 1996.
On the cover of one Spanish edition is The Smoker by Joos van Craesbeeck (photo).
Gerd Van Riel vraagt "waar we naartoe willen met dit 'polycentrisme' in de filosofie." Naar aanleiding van de interventies van Vandaele en Debeuf.
'De vluchteling, de crisis en de mythe'
- 'De EU brengt bescheiden mensenoffers om het eigen voortbestaan niet al te zeer in gevaar te brengen. Dat is de waarheid van de ‘migratiecrisis’', schrijft Arnon Grunberg, DS, 19/11/21
- "moslima's met en zonder hoofddoek, allemaal zij aan zij met Dries Van Langenhove "--DM, 30/11/2021, Mohamed Ouaamari is auteur van Groetjes uit Vlaanderen. ...
Twee commentaren van mijn hand (van 29/11/21) naar aanleiding van een stuk van De Clippel over John Vandaele en Koert Debeuf:
Sandra Harding is de vrouw die verwees naar Newtons ‘Principia Mathematica’ als een “verkrachtingshandboek” in haar boek ‘The Science Question in Feminism’ (1986). Daar had ze later spijt van, naar het schijnt.
Verder appropieerde ze in een ander boek ‘Whose Science? Whose Knowledge?’ (1991), het dictum ‘wetenschap is politiek met andere middelen’ van Bruno Latour zonder naar de bron te verwijzen. Het is mij niet bekend of ze daar ooit spijt over betuigde. Knap stuk, Nick.
Als ik daar nog een kleinigheidje aan mag toevoegen, hier op uw muur, een gebied dat mij wel nog bijzonder blijft boeien is dat van de metaforologie. Ik ga er net zoals jij vanuit dat 'wetenschap' 'wetenschap' is en 'denken' 'denken'. Maar dat denkproces moet wel veruitwendigd worden en daarvoor dient taal. In taal bedienen we ons de hele tijd van conceptuele metaforen (Lakoff en Johnson) en die verraden best veel. Zo ben ik al langer gefascineerd door het werk van Ruth Bleier die daar in 'Science and Gender' (1984) en 'Feminist Approaches to Science' (1986) mooi werk over geleverd heeft. Nu heb ik Bleier nog nooit van a tot z gelezen maar stukjes wel. Zo citeert ze bijvoorbeeld "Natural Facts: A Historical Perspective on Science and Sexuality" (1980) van Ludmilla Jordanova die zegt dat gedurende de Wetenschappelijke Revolutie wetenschap en geneeskunde door middel van seksuele metaforen wereldkundig werden gemaakt. De natuur werd voorgesteld als een vrouw die door de mannelijke wetenschap ontsluierd, ontkleed en gepenetreerd moest worden. Dat is niet alleen geestig, dat verraad ook iets van een wereldbeeld. Dus inderdaad, wetenschap is wetenschap tot je het onder woorden brengt, en dan wordt het iets anders, waarbij elk concept dat je gebruikt altijd automatisch een waardeoordeel inhoudt. Je kan dus niet waardevrij over wetenschap praten, lijkt me.
Make no mistake!. Beneath these clothes this woman is stark naked
Het kruis in het bosch - Volume 1 - Page 143books.google.be › books· Translate this page August Schrader · 1870 FOUND INSIDE – PAGE 143 dat ik geniet , is deze gedachte vreeselijk ! Wie waagt het in mijn bosch zoo iets uit te voeren ? O Juliaan , die mij het zonderlinge huwelijksgeschenk gegeven heeft , zal de oorzaak der oprigting van dat kruis zijn .
Ik zing de woorden:
‘Why must I be like that, why must I chase the cat, nothing but the dog in me.’
Waarom toch doe ik dat, waarom jaag ik op de kat? Het is de hond in mij, niks dan de hond in mij.
Ik probeer mezelf te overtuigen het niet te doen, ik zeg tegen mezelf: ‘Jan-Willem, gij weet, post coitum omne animalium triste est’.
‘Dat kan dan wel zijn lieve J.-W.,’ antwoord ik, ‘maar ik ga vandaag toch niet werken, ik ga een ommetje maken in dit stukje suburbia,’ en ik fiets verder
Ik word alleen nog maar aan mijn eigen leeftijd herinnerd, niet door in de spiegel te kijken, maar door andere mensen van mijn leeftijd te ontmoeten die ik lang niet zag die op hun beurt als spiegels werken, meestal vrouwen, ik werd deze week nog getroffen door het uiterlijk van een vrouw toen ik ergens op een van mijn favoriete plekjes zat en begroet werd door die vrouw waar ik ooit nog seks mee had gehad, en nu getroffen werd door haar bomma-achtigheid. Jammer.
Twee herfsten al heb ik niet het genoegen op de gouden tonen van de herfstbladeren te wandelen, met een vrouw aan mijn zij waar ik verliefd op ben. Niet dat er in die tijd geen vrouwen in mijn leven waren, die tijd lijkt voorgoed voorbij, ik kan me haast niet meer voorstellen dat ik langere periodes van ongewenst verstoken zijn van levende wezens van de andere seksuele kunne moet ontberen. Er werd nog wat gedatet. Een vrouw bleek, eens aan de andere kant van de oorspronkelijke aantrekkingskracht, eigenlijk een hekel aan mij te hebben. Ze voelde zich door mij niet gezien. Een ander wilde graag dat ik haar krantenstukken las, liefst nog met bewondering. Een derde vroeg mij om haar niet meer dat soort sms’jes te sturen. Kortom, er ontstond geen verstandhouding, geen stilzwijgend verband dat de onverenigbaarheid der seksen leek te overstijgen.
Een vrouw was 39 en ze had haar vorige vriendje verlaten omdat die haar geen kinderen wilde schenken. Het kriebelde. Achteraf gezien was kinderen maken het gekste wat ik ooit deed. Ik wist toen ik daar zat en naar haar blonde haren keek dat ik haar kinderen zou schenken mocht zij at vragen. Weliswaar onder voorwaarden. Altijd onder voorwaarden.
Allicht zou ik haar verlaten. Of zij mij. Maar vrouwen bij je kinderen hebt of bij wie je kinderen kreeg kan je niet verlaten. Verjaardagen, geboortes, huwelijken, begrafenissen, je blijft elkaar zien.
Mijn ex en haar vriend vieren een jaar samenzijn. IK werd voor dat feest uitgenodigd maar ik zal er niet bijzijn. Ik ben namelijk altijd te nadrukkelijk aanwezig, te sfeerbepalend, ik claim teveel aandacht. In zekere zin blijft de moeder van mijn kinderen voor eeuwig mijn favoriete vrouw, maar daar komt geen enkele bezitsdrang bij kijken. Dat is als broeder/zusterliefde. Over Anthierens, ergens in een blurb, stond ooit dat hij zich liet kenmerken door een enthousiaste omgang met het andere geslacht.
Ooit zij een Franstalige Brusselaarster, of een tweetalige die voornamelijk Frans sprak over waarom ze nog geen vriendje had: zij die me willen, die wil ik niet en diegene die ik wil, willen mij niet. Ze is ondertussen gehuwd en met kinderen. Het sleutelwoord was welwillendheid. Hoe anders dan in een klas een publiek welwillend is.
RIP Marilyn McLeod (1939 – 2021) was an American singer-songwriter known for such compositions as "Love Hangover" (1976).
RIP Stephen Sondheim (1930 – 2021) was an American composer and lyricist known for such compositions as "Send In the Clowns" (1973).
Een Afghaanse leerling komt naar mij en zegt: "leuk weetje, in mijn taal heet champignon "aardvlees". Ik zeg kom, laten we dat googelen en ik pak mijn IPhone. Geen een hit zeg ik! Cool. Achteraf blijkt dat ik me mistikt heb.
Verhalen en geintjes over het Amsterdamse getto
Eva Cossée ('s-Gravenhage, 1954) studeerde Nederlandse Taal- en Letterkunde, Algemene Literatuurwetenschap en Zweeds aan de Rijksuniversiteit Utrecht
"Ik was te dronken om terug te keren naar school ... Na dit kleine sletterige incident (dat is het juiste woord niet) keerde ik terug naar mijn bankje en naar Max Beckmann. De andere expressionisten waren ook de moeite ..."--Beschermvrouwe van de verschoppelingen (2021) by Delphine Lecompte
‘Hij heette Herman en was gezond. Dit laatste had hem nooit gehinderd bij zijn beroep, tot hij verliefd werd. Hij heette Herman, was gezond, gangster van beroep en verliefd op een creoolse, die Lorene heette.’ Zo opent Claus op categorieke wijze het verhaal ‘Een gezonde gangster’,
Daniil Kharms and the poetics of the absurd : essays and materials
Dit is een oorlog om seks --Griet Vandermassen:
'Verkrachting uitleggen als een daad gemotiveerd door geweld is onzin'
Uit Knack van 17/11/2021
- "Het einde van de samenwerking tussen de Gourmont en Jarry kwam door de schuld van Jean de Tinan, een symbolistisch schrijver van het tweede plan, onder andere van een Document sur l'impuissance d'aimer (1894)."--"Portfolio/Graaf Rémy de Gourmont of: De adrenaline kruipt waar ze niet gaan kan" (1985) Rudolf Bakker
A History of Solitude, A Biography of Loneliness, The Lonely City, Petite anatomie de l’image, ogenzucht, Is de man dus niet de tiran van de schepping?
- "Het sprookje van Polyphemus is in Vlaanderen in drie varianten bekend. In Nederland is het slechts spaarzaam uit de mondelinge overlevering opgetekend. Afgezien van het verhaal van Willem van der Brug kennen we verder alleen een versie van de Friese meesterverteller Steven de Bruin, eveneens opgetekend door Ype Poortinga, en wel op 30 maart 1976. De Bruin springt - zoals zo vaak - wat creatiever en vrijer om met de vertelstof, en in tegenstelling tot Willem van der Brug lijkt de aanwezigheid van het Niemand-motief bij De Bruin te duiden op een zekere afhankelijkheid van Homerus."--Van Aladdin tot Zwaan kleef aan. Lexicon van sprookjes: ontstaan, ontwikkeling, variaties (1997)–A.J. Dekker, J. van der Kooi, Theo Meder
I've nearly finished Critique of Cynical Reason, the second part of which is a portrait of Weimar culture in the same vein as Male Fantasies.
One image which particularly caught my attention was this painting Flesh and Iron (Fleisch und Eisen, 1923) by Georg Scholz, the man who brought us Industrial Farmers (1920) which is on the cover of Comic Grotesque (2004).
The combination of flesh and iron is very crash-esque.
Ik ben bijna klaar met Kritiek van de cynische rede, het tweede deel ervan is een portret van de Weimarcultuur in dezelfde stijl als Männerphantasien.
Een afbeelding die me in het bijzonder opviel was het schilderij Fleisch und Eisen (1923) van Georg Scholz, de man die ons Industriebauern (1920) gaf, een schilderij dat op de cover van Comic Grotesque (2004) staat.
De combinatie van vlees en ijzer vind ik heel crash-esque.
Anne Wetsi Mpoma Sandew Hira Idesbald Goddeeris
Vandaag het woord schoorvoetend genoteerd als romanwoord. En de relatie tussen nis en buitenissig bedacht. Maar ik had het fout, het woord buitenissig stamt niet af van nis, maar van buiten en is, buitenzijn. Naar het schijnt werd het gemunt door Multatuli.
Verder bedacht ik me nogmaals dat de conceptuele metafoor 'laag' altijd met het slechte in verband kan gebracht worden: laagbijdegronds, down, depressief, terneergedrukt.
Bovendien als iemand niet graag of veel nadenkt is die oppervlakkig en het tegenovergestelde is ofwel diepgang (naar beneden dus, voorgesteld als een kuil) en niveau, voorgesteld als een blok, een verhoging.
Diepgang is niet het enige dat binnen de conceptuele metafoor 'laag' positieve connotaties heeft, je kan ook 'down to earth' zijn.
Als laatste instagramde ik nog een tekening met het dictum: "You need the whole world to define one word," waarmee ik de autoreferentie van woorddefinities aankaartte die ik eerder behandelde.
Vrouwen zijn vies van alle mannen, behalve de hunne, mannen zijn gek op alle vrouwen, behalve de hunne. Coolidge effect.
Hoe lelijk je ook bent, je hoeft niet te wanhopen, je vindt iemand even lelijk als jezelf en je zal hem/haar mooi vinden: potje/dekseltje
"Hoe te leven op de ruïnes van het kapitalisme"
Weggegooid uit mijn stuk over Diogenes 46/52
Die traditie bestuderen is een project waar ik mijn hele leven al aan werk. Daar hoort het aanpakken van schijnheiligheid zeker bij en geloof mijn, iedereen is schijnheilig, incluis mezelf.
Ik dacht er even over om afstand van mezelf te nemen, maar verzoende mij met mij met de onvergetelijke gedachte die ik van Philip K. Dick leende: ik mag dan wel niet veel zijn, ik ben wel alles wat ik heb. Een stuk krom hout wellicht. Maar niet krommer dan een ander.
De liefde is een tijdverdrijf, men neemt daarvoor het onderlijf.
"De aars lijkt ertoe veroordeeld in het donker te leven, hij is de clochard onder de lichaamsdelen. Dit is echt de idioot van de familie. Het zou echter een wonder zijn wanneer dit zwarte schaap van het lichaam geen eigen mening had over alles wat zich in de hogere regionen afspeelt, zoals de gedeklasseerden vaak het nuchterst denken over de mensen in hogere groepen."
Het kapitalisme kan de wereld niet redden. Het communisme niet eens zichzelf.
‘Het eerlijke maar gracieuze gebruik van 'ik' onderscheidt een goede schrijver van een slechte; de laatste draagt het met zich mee als een dief die zijn buit probeert te verhullen’, schrijft Ambrose Bierce in ‘The Devil’s Dictionary’. Nochtans voelde ik grote behoefte afstand te nemen van mezelf, mezelf even te negeren, voor zover dat mogelijk is.
Er zijn twee soorten filosofen. Zij die naar een algehele samenhang zoeken, een systeem willen ontwikkelen, zijn interesseren mij maar matig. En dan zijn er de filosofen die die pretentie opgeven, die hun eigen contradicties toelaten.
Ik moet het dus ook niet altijd begrijpen. Voor mij is dat niet nodig. Trouwens, vele filosofen hadden een IQ dat geloof ik aan de 150 160 grenst en mijn IQ is maar 130. Maar dat boeit niet.
Filosofieboeken zijn voor mij het best als het bronnenboeken zijn.
Deleuze en Sloterdijk, de Botton leiden mij overal naartoe, dat vind ik het fijnst.
Toen ik ooit aan Arthur Cools vroeg wat hij van die twee vond, kon hij zijn afkeuring niet onder stoelen of banken steken.
Systeemdenkers zijn als
Uiteindelijk krijgt iedereen altijd ongelijk.
Hoogstens kan er wat nieuw vocabularium bedacht worden.
Lichaamsfuncties
Een uitgesproken lijfelijke filosofie.
Men zegde mij recentelijk nog dat sommige van mijn stukken gezaag waren en anderen zegden dat het niet uit mijn pen vloeit. Komt dan in elk geval horen in Brussel hoe het uit mijn mond stroomt. Ik beloof u een grote portie onwelvoeglijkheden beginnende met de woorden
En gister kocht ik twee lampen bij Michel Marcy, waaronder de Pausania van Ettore Sottsass uit 1983. Ik krijg indien ik dat wens, boeken opgestuurd van uitgeverijen ik kan zonder tussenkomst van enige derde alle informatie van het internet halen, inclusief uit alle boeken via Google Books.
En mijn antwoord aan Vera Staelens:
Hallo Vera
Goede vraag en bij nader inzicht is de logica van mijn analyse niet helemaal solide.
Ik verklaar hoe ik ertoe kwam.
Tijdens de verkiezingen van 2016 bestempelde Clinton de Trumpaanhangers als een zootje betreurenswaardigen. Een “basket of deplorables” waren haar woorden.
Dit is het bewuste citaat van die speech:
"You know, to just be grossly generalistic, you could put half of Trump's supporters into what I call the basket of deplorables. Right? They’re racist, sexist, homophobic, xenophobic — Islamophobic — you name it."
Naar die speech wordt vaak gewezen als een reden waarom ze de verkiezingen verloor. Niet alleen sterkte ze de mensen die al voorstander van Trump waren, de twijfelaars joeg ze ook tegen zich in het harnas en in de armen van Trump.
Hoe ik de link legde met deze passage is zo: de ‘deplorables’ of gedeklasseerden namen wraak omdat ze zich beledigd voelden. Niemand wordt graag uitgescholden natuurlijk. Daar moet je als politicus natuurlijk rekening mee houden. Dat soort eerlijkheid tentoonspreiden is politiek niet zo verstandig.
Maar zoals ik al toegaf, mijn logica was niet solide en jij hebt natuurlijk gelijk dat ze beter niet voor Trump stemden. Over dat lachen met anderen, dat je dat best gebruikt als ‘welbewust wapen en niet als methode want dan kan je veel schade aanrichten’, daar ben ik het niet mee eens.
Een van de redenen dat Europa geworden is wat het werd, is de onverbiddelijkheid waarmee alle dogme aangevallen werden, het is mijn inziens de essentie van Europa en de essentie van alle denken. Heilige huisjes bestaan niet.
Daarbij wil ik wel nog kwijt -- en het heeft ook bij het schrijven van mijn stukje mijn gedachten gekruist --, dat het niet mijn bedoeling is de troost des gewone volks te gaan bespugen in hun gebedshuizen of op hun meest dierbare plaatsen, maar dat niemand ooit gevrijwaard kan worden van spot. Ik aanvaard bijvoorbeeld de notie van blasfemie niet. Voorlopig hebben de blasfemienegationisten de wet nog aan hun.
Velen onder hen volgen daarin Markies de Sade die stelde:
"Ik zou willen dat de mens vrij was om alles belachelijk te maken en te bespotten (…) [maar] sla hun idolen niet in woede neer: verbrijzel ze spelenderwijs, dan zal het vooroordeel vanzelf uitsterven."
Los daarvan, wat mij zo aantrekt aan die Sloterdijks (dat is de auteur) aarspassage is de notie van een belichaamde, lijfelijke filosofie die weliswaar ontspruit aan een geest, maar een geest die roestvast verankerd zit in een lichaam dat vaak meer invloed op dat denken heeft dan we durven toegeven. En dat dat bovendien voor IEDEREEN geldt: ‘koningen en filosofen schijten, en dames ook,’ (Montaigne) niemand kan zich losmaken van de dwingelandijen van het lichaam.
Zonder het te willen schreef ik dus toch weer eens iets politiek. Dat levert altijd minder ‘likes’ op zoals gij kunt zien. Nog een afsluiter uit dat geweldige boek ‘Kritiek van de cynische rede’ (1983), een echt bronnenboek:
De liefde is een tijdverdrijf, men neemt daarvoor het onderlijf van Erich Kästner en
"Het kapitalisme kan de wereld niet redden. Het communisme niet eens zichzelf” van Martin Walser.
Grote groet lieve Vera, ik denk vaak aan u.
"Voor een Nederlandse vertaling van Diogenes Laërtius’ vitae zie Ferwerda (1989). Dit is een bewerkte versie van zijn vertaling. Dezelfde anekdote is in verkorte vorm terug te vinden in Diogenes Laërtius 6.46: ἐπ ἀγορᾶς ποτε χειρουργῶν, ‘εἴθε’, ἔφη, ‘καὶ τὴν κοιλίαν ἦν παρατρίψαντα μὴ πεινῆν.’ Voor de exhibitionistische, performatieve aspecten van Diogenes’ filosofie, zie Krueger (1996), Sluiter (2005), Bosman (2006). " --Een ondeugende Diogenes. Seks en humor in de apocriefe Cynische brieven (2019) by Inger Neeltje Irene Kuin
- Bosman, P. 2006. ‘Selling Cynicism. The pragmatics of Diogenes’ comic performances’, Classical Quarterly 56.1, 93-104
- Krueger, D. 1996. ‘The Bawdy and Society. The Shamelessness of Diogenes in Roman Imperial Cul-ture’, in R.B. Branham en O.M. Goulet-Cazé (eds), 222-239.
- Sluiter, I. 2005. ‘Communicating Cynicism. Diogenes’ gangsta rap’, in D. Frede en B. Inwood (eds),
Language and Learning. Philosophy of language in the hellenistic age , Cambridge, 139-163.
Félix Pyat's play "Diogenes
- Nederlands-Hoogduitsche homoniemen, paroniemen en synoniemen
- Aangename oefeningen, nevens gemeenzame en koopmans brieven (1813) by Johann Valentin Meidinger
- Bijdragen ter bevordering van het onderwijs en de opvoeding (1814)
- Tieranny van Eigenbaat in het eiland van Vrykeur (1705)
εἰώθει δὲ πάντα ποιεῖν ἐν τῷ μέσῳ, καὶ τὰ Δήμητρος καὶ τὰ Ἀφροδίτης. καὶ τοιούτους τινὰς ἠρώτα λόγους: ‘εἰ τὸ ἀριστᾶν μηδέν ἐστιν ἄτοπον, οὐδ᾽ ἐν ἀγορᾷ ἐστιν ἄτοπον: οὐκ ἔστι δ᾽ ἄτοπον τὸ ἀριστᾶν: οὐδ᾽ ἐν ἀγορᾷ ἄρα ἐστὶν ἄτοπον.’ χειρουργῶν τ᾽ ἐν τῷ μέσῳ συνεχές, ‘εἴθε ἦν’, ἔλεγε, ‘καὶ τὴν κοιλίαν παρατριψάμενον τοῦ λιμοῦ παύσασθαι’
Het was zijn gewoonte om alles in het openbaar te doen, zowel de zaken van Demeter als die van Aphrodite. Hij stelde hierbij dikwijls zulke vragen: ‘Als het niet raar is om te ontbijten is het toch ook niet raar om het op de markt te doen? Nou, het is niet raar om te ontbijten, dus is het ook niet raar om het op de markt te doen.’ Als hij zich in het openbaar tegoed deed aan het betere ‘handwerk’ zei hij altijd ‘was het maar net zo makkelijk om honger te verdrijven, gewoon door over je buik te wrijven.’ (Diogenes Laërtius, Levens van de filosofen 6.69)
Translation probably Rein Ferwerda
De droeve, ende blyde wereldt (1671)–Joan de Grieck
Behelsende vele treurighe gheschiedenissen, belacchelycke kluchten, heerlycke leeringen, ende andere ongemeene aerdigheden
niemand, niets, nooit, nergens,
een, geen
elders en anders
Ik blijf immer een amateur, liefhebber en een dilettant. Niet als vakman, niet als professional.
1983, Pausania by Artemide
RIP Mick Rock (1948 – 2021)
Mick Rock was a British photographer known for such portraits as Iggy Pop on the cover of Raw Power (1973).
Ubu Koning (1987)
"Structurally, Rabelais appears most prominently in the Almanachs du Père Ubu, whose creation of comic almanacs derives from the Pantagrueline Prognostication, and Rabelais also comes to the fore in the narrative structure of Faustroll."--The Pataphysician's Library (2000) by Ben Fisher
RIP Jimmie Durham (1940 – 2021)
Jimmie Durham was an American sculptor and pretendian.
He is known for such works as Still Life With Spirit and Xitle (2007).
It features a 1992 Chrysler Spirit smashed by a 9-ton boulder of red basalt from the Mexican volcano Xitle.
Durham gave the stone a cartoon-like face afterwards. As of 2021, it was located at the Hirshhorn Museum and Sculpture Garden.
In more recent years, a deepening of this take on Heidegger's thought is given expression through a focus on the primordiality of space over time in fundamental ontology as articulated in numerous studies by the British-Lebanese philosopher and architect Nader El-Bizri in his investigation of "the place of being", of "dwelling", and primarily of Khôra.
Kleine vertelling van het niets en het iets
Van Lichtenbergs mes tot de schepping van de mens
Laten we beginnen met uw voorstellingsvermogen te testen, eens kijken of uw verbeeldingskracht nog werkt.
Er was eens, stel u voor dat er eens was.
Er was een mes. Doe u ogen even dicht en stel u dat mes voor aub.
Maar van dat mes, oh jee, ontbreekt het lemmet.
En het handvat, dat is weg.
Wat stelt u zich voor? Niets. U stelt zich een mes voor zonder handvat en lemmet, dat is niets.
[Houdt het niets vast]
[Opent de hand]
En in dat niets, is een berg.
[Opent de hand en tekent er de omtrekken van een bergje op]
En op die berg een God.
Die god is Zeus, de berg Olympus.
Zeus is omringd door andere goden en ook wat Titanen.
Zeus zegt: ‘Ik heb genoeg van dit niets, ik wil meer iets.’
‘Ik wil de stervelingen maken. De niet onsterfelijken.’
‘Wie wil mij daarbij helpen?’
Terwijl hij dit vraagt, kijkt hij met een half oog naar Prometheus. Daar is een reden voor. Prometheus is de God van de voorzienigheid, het vooruitdenken het alweten, het gehele weten. Prometheus weet hoe hij iets moet plannen, hij weet hoe hij iets tot een goed einde moet brengen, hij krijgt iets gedaan
‘Wie gaat mij helpen? Wie wil de levende wezens maken?’ herhaalt Zeus.
Naast Prometheus staat zijn broer Epimetheus. Epimetheus is in alle opzichten het tegengestelde van zijn broer, hij is de achteruit-denkende, niets-ziende, niets-wetende al-vergetende. Een loser, een kluns. Een warhoofd. De god van de fout. Maar wanneer Epimetheus ziet dat Zeus op het punt staat die belangrijke taak aan zijn broer Prometheus te geven, begint hij plots driftig op en neer te springen, roepend: ‘ik wil het doen, laat mij het doen Zeus, ik wil die schepselen maken.’
Natuurlijk had Zeus liever gehad dat Prometheus het deed. En Prometheus hád het ook met plezier gedaan, maar hij ziet zijn broer graag ondanks dat het zo’n kluns is. Of net daarom. Dus hij knikt naar Zeus met in zijn blik: laat het mijn simpele broer maar doen. Ik gun het hem.
Zeus zegt: “Jij, Epimetheus, mag de wezens scheppen, maar jij Prometheus, kijkt het werk van je broer na, jij doet de kwaliteitscontrole. Terwijl hij dit zegt schuift hij een mand naar voren.
Het is een zware mand, dat merkt Epimetheus meteen als hij hem van de berg afsleept naar de plek waar hij de schepselen in de wereld wil zetten.
Epimetheus, die amper kan wachten, doet het deksel van de mand. Alle eigenschappen die de schepselen zullen bezitten, zitten erin. De mand is tot aan de rand gevuld met vacht, veren, vleugels, vinnen; angels, stekels en tanden; uiers, aarzen en eieren; haren, hoeven, nagels, manen, bekken en poten; koppen, klauwen en kieuwen; schubben, snavels, snorren, snoeten, snuiten, slurven, sprieten en staarten. Maar ook alle kleuren, blauw, geel, groen, grijs, rood en bruin; snelheid en traagheid, kracht en slapte, hardheid en zachtheid, grootte en kleinte, ruwheid en gladheid, noem maar op, het zit er allemaal in. Alles maar dan ook alles om het ecologische evenwicht in de natuur tot stand te brengen.
Epimetheus grabbelt in de mand, haalt er een slurf uit, dik grijs vel, een paar slagtanden (niet te groot), veel massa, flanst dat in elkaar en roefel, een olifant loopt het oerwoud in. Hij pakt wat vetbestendige bruine vacht, scherpe lange snijtandjes, een platte staart et voilà, een otter loopt naar de rivier, hij pakt kieuwen, schubben en een staart en ziedaar een vis zwemt weg in het water. Hij pakt een minuscuul klein schildje, pootjes, voelsprieten, petieterige oogjes en hupsa, kevertje vliegt weg. Dagen, nee wat zeg ik, weken is hij bezig de soorten te creëren, sommige maakt hij traag en sterk, anderen dan weer klein en snel. Hij maakt grote vissen die kleine vissen zullen opeten en kleine vissen die ontzettend veel eitjes leggen enzovoort. Weken, nee maanden is hij bezig. En bij elke soort die Epimetheus maakt, kijkt Prometheus of het goed is. Op een dag zegt Prometheus, ‘zeg broer, vergeet de mens niet te maken hé.’
Epimetheus verstijft en wordt helemaal bleek. ‘De mens!’ roept hij uit. ‘De mens! Ik ben de mens vergeten’. In paniek loopt hij naar de mand, kijkt naar de bodem, steekt zijn hand erin en kijkt op naar zijn broer en jammert met bibberende, wenende stem ‘De mand is leeg!’
‘Wablieft?’
‘Leeg?’
‘Gij oen!’
‘Gij denkt toch niet dat de mens kan overleven als wij die weerloos, ongeschoeid, ongevederd, naakt, onbewapend, onbeschermd de wereld insturen hé? Die overleeft dat niet! Niet een nacht.
‘Ik had het kunnen weten! Ik had kunnen weten dat gij dat ging verknoeien, broer. Hier gaat Zeus niet blij mee zijn hé!.’ ‘En wie mag het oplossen? Ik hé!’
Prometheus sluipt terug die berg op, waar ze een paar maanden geleden van afgedaald waren om de wereld te bevolken. Hij trok naar het atelier van Vulcanus en stal er het vuur.
‘Dan zal hij op zijn minst de wilde dieren van zich af kunnen houden. En zich ’s nachts kunnen warmen.’
Maar dat is niet genoeg. De mens gaat ook wapens en gereedschap nodig hebben. Hij ging naar Athene en haalde er de rede, het verstand.
De eerste man op aarde mocht dan wel naakt zijn, geen klauwen hebben, geen vacht, geen slagtanden, maar hij zou zich wel kunnen warmen. Hij zou dan wel botte tanden hebben, het vuur zou hem tegen de roofdieren beschermen en met zijn verstand zou hij gereedschap kunnen maken.
En die eerste man op aarde, laat ons even veronderstellen dat ik dat was. En dat ik, als eerste man op aarde u daar in de zaal zo zag zitten. Met in uw hand een mes waarvan het handvat ontbreekt en het lemmet er niet meer is. Wacht, laat mij u even helpen, ik pak een stuk hout en geef u een nieuw handvat.
Hier sé, alsjeblieft.
Voelt u het?
Pak het eens vast!
Handvat vast? Pak het eens goed vast.
En nu een nieuw lemmet, wacht, ik loop naar mijn smidse en maak u een nieuw lemmet.
‘Ik zet het op uw handvat.
En wat heeft u nu in uw hand?
Terug een mes’
Ja?
Goed zo!
EINDE EEN VOOR VOLWASENEN
Neem uw mes en steek uw naaste neer en KILL KILL KILL.
[de ieeeeppp ieeeeppp ieeeeppp klanken uit ‘Psycho’ klinken]
Grapje.
Dankuwel dames en heren.
EINDE TWEE VOOR KINDEREN
Ai pas op, het is een heel scherp mes, stop het maar snel weg voor je je snijdt.
Dankuwel dames en heren.
Het getal der voorhanden Exemplaren , Lotgevallen van Tijl Uilenspiegel , geïllustreerd door Lauters, Bake, Gretser , Ten Kate , enz . is te gering om bij deze aanbieding te worden opgenomen , echter zal hetgeen voorhanden is worden ...
See Tijl Uilenspiegel in Vlaanderen
Johann Peter Hebel: Der geheilte Patient
Ik beklom deze week twee keer het podium en ik ben niet ontevreden over wat ik daar deed. Ik moest dat wel doen. Ik kon het niet niet doen.
Ik noemde het een ‘Kleine vertelling over het iets en het niets’ en het duurde acht minuten. Ik begon met mes van Lichtenberg (zonder lemmet noch handvat), schakelde over op de schepping der levende wezens door de warhoofdige Epimetheus die de mens ongevederd, ongeschoeid en onbewapend de wereld instuurde en sloot af door dat mes van Lichtenberg te herstellen. Ik tekende een bergje op mijn hand en liet daar een god op plaatsnemen en voor mij was dat een revelatie. Ik was de ‘homo narrans’, de ‘homo fabulans’ en ik testte verbeeldingskracht en voorstellingsvermogen.
Ik vertel graag.
1988. Ik zit in het leger in Duitsland en ik ben op maneuver, wij logeren in een Duitse kazerne, niet die waar ik gelegerd ben. Ik lees de krant. Ik draag zo’n belachelijk groen uniform. Ik heb dan al mijn eerste grijze haren. Ik toon mij in dat leger over het algemeen recalcitrant en balorig, ik zit daar met een onwaarschijnlijke tegenzin.
Maar dat is het verhaal niet.
De krant moet de Gazet van Antwerpen geweest zijn en ergens in de marge, in zo’n klein artikeltje – u weet wel, een ‘fait divers’ zoals de Fransen zeggen – staat dat een appartement uitbrandde in de Bestormingstraat nummer 5. Er staat ook dat Stéphane Bouvet met brandwonden naar het ziekenhuis gebracht is.
Ik verstijf. Bestormingstraat nummer 5, dat is mijn appartement. Stéphane Bouvet, dat is mijn vriend. Mijn appartement brandde af!
Ik sta op en loop naar zo’n commandant of korporaal of weet ik veel, ik heb altijd consequent geweigerd om al die rangen te kennen, ik toon hem dat artikel en zeg: ‘ik moet naar huis, mijn appartement is afgebrand!’
– ‘Als het dringend was geweest, dan hadden ze je wel gebeld, zeker?’
– ‘Ze kunnen mij hier niet bellen, ik zit niet in mijn kazerne.’
Zoals ik zei, dit is 1988, er is nog geen email, er zijn nog geen gsm’s, niemand kan mij verwittigen, niemand weet überhaupt hoe mij te bereiken in Duitsland.
– ‘U mag niet weg.’
Ik ontplof bijna maar ik moet blijven tot vrijdag, dan kan ik weer met zo’n beroepsmilitair meerijden naar Antwerpen. Direct naar dat appartement. Ik heb nog ergens een foto van achter gasbuizen geklemde tandenborstels met grijszwarte rookwaterschadesporen op witte tegels.
Het is ook de avond dat de vrouw waar ik tijdens de zomer verliefd op werd, terugkeert van een half jaar Taiwan. Hebben wij dan al telefonisch afgesproken dat wij zullen trouwen om samen naar China te kunnen vertrekken, of was dat enkele weken later? Zonder huwelijk kunnen wij namelijk niet op dezelfde kamer slapen. Ik ken haar dan eigenlijk nauwelijks. Wij zullen elkaar beter leren kennen in China.
Maar eerst moet ik nog een paar maanden dat fucking leger in.
Wordt vervolgd.
Foto: Van Dale (1984) met blussporen.
- JWG2021 45/52
"Around 1839, Benjamin reports, it was fashionable to walk through the arcades with a turtle on a leash in order to enforce the slow pace really determined looking required." The concept of speed in our modern city makes one appreciate the idea of a pace-car to offset the rapidity of our contemporary life."[1]
Ward Ruyslinck met Het reservaat Peter Verhelst met Zwerm
Kunst op de VRT 1: was het vroeger beter?
Nr. 67 juni - juli 2015
Annie Declerck (1934 - 2021)
Paris n'existe pas Paul-Ernest de Rattier
Wetenschappelijke bladen: eene bloemlezing van dergelijke werken ..., Volume 44
"A goat-headed man caresses a sleeping ewe-headed woman; satirizing the notion of animal magnetism and its application by physicians. Etching after Michael Voltz (?), 1815."
The Great Epidemic of Pornography
ik ben een zak stront, of zoals Anthony het in ‘Dealer’ zegt in het Antwerps: ‘ik zi ne zak stront.’ Ik lees uw stukken niet altijd want soms (maakt een zaagbeweging over de arm), je weet wel he, maar je stuk over Jaklien was echt goed.
Iemand anders zegt, je kan zien dat je lang werkt aan je stukken. Het vloeit niet uit de pen.
Tegelijkertijd hoorde ik op een begrafenis dat ik soms kan zagen in mijn stukken en iemand anders vertelde me dat je merkt dat ik moet zoeken naar woorden, dat het niet uit mijn pen vloeit. Daarom dit beetje ‘eigen lof’ waarvan men zegt dat het stinkt. Lof weigeren is twee keer geprezen willen worden "Het eerlijke maar gracieuze gebruik van 'ik' onderscheidt een goede schrijver van een slechte; de laatste draagt het met zich mee op de manier van een dief die zijn buit probeert te verhullen. --The Devil’s Dictionary Ik deed dat een keer voor een publiek van linkse cultuurbobo’s en aanhang en een tweede keer voor de sububurbians van middelbare leeftijd. Twee keer een welwillend publiek. Ik vraag mij af met wel soort verhalen ik het publiek meer op de hand zou hebben en hoe ik van mezelf een ‘hot item’ zou kunnen maken. Een personencultus creëren. Klinkt dat aanstellerig? Zelfingenomen? Pretentieus? Misschien. Allicht. Ik kreeg ook de raad van mijn juf om eens te kijken naar verhalen die ik niet in de klas zou vertellen. Haha. Ik doe nogal veel aan zelfcensuur en ga dat niet snel opgeven. Het zou niet nuttig zijn daarvan af te wijken. Niet dat ik het risico loop mijn job te verliezen of opgesloten te worden, verre van. Maar ik heb nu eenmaal een rol te spelen, die van leerkracht. Ik doe dat goed in meerdere betekenissen van dat woord maar kan het me niet permitteren overal mijn gedacht over te zeggen, zonder het te omfloersen.
The Gnostics and Their Remains: Ancient and Mediaeval, Part 1 by Charles William King
RIP Graeme Edge (1941 – 2021)
Graeme Edge was an English songwriter and drummer known for his work with The Moody Blues who are known for their song "Nights in White Satin" (1967).
RIP John Goodsall (1953 – 2021)
John Goodsall was an American-British rock guitarist known for his work with Atomic Rooster and Brand X.
Goodsall worked in the jazz fusion and prog rock idioms, genres which can be quite boring, except when compiled on such albums as Prog Is Not a Four Letter Word (2005) by Andy Votel.
RIP Margo Guryan (1937 – 2021
Margo Guryan was an American singer-songwriter, author of "Sunday Mornin'" (1967), first recorded by Spanky and Our Gang and a year later by herself.
Grondbeginselen der natuurkundige wetenschappen (1842) by André Marie Constant Duméril, J.A.B Kuijper van Wäschpenning
Voor dat stelen van het vuur zou hij zwaar gestraft worden. Men zou hem op een aan een steen vastketenen, hem een paal door zijn lijf spiesen en elke dag zou de adelaar Ethon zijn lever uitpikken en opeten. De volgende dag zou die weer aangroeien, dat is wat levers doen, en de dag erna zal de kwelling weer van voor af aan beginnen.
RIP Dean Stockwell (1936 – 2021)
Dean Stockwell was an American actor, internationally perhaps best-known for lip syncing "Blue Velvet" (1951) in Blue Velvet (1986) with a lamp shining on his face.
https://www.youtube.com/watch?v=xtjiVTSs8pc&ab_channel=NormanBates
In Dreams by Roy Orbison
Henry Miller - Liebe und Ehe Liebe ist ein Boogie - Woogie der Hormone
Glücklich sein heißt, ohne Schrecken seiner selbst innewerden können.
For Benjamin Baudelaire “is a secret agent—an agent of the secret discontent of his class with its own rule.”
Due to lack of interest, the future has been canceled.
Due To A Lack Of Interest Tomorrow Has Been Cancelledbooks.google.com › books Irene K. Kampen · 1969 · No preview
We are the people whom our parents always warned us about.
Material Girls: Why Reality Matters for Feminism by Kathleen Stock
The two modern figures, Goethe's Mephistopheles and Dostoyevsky's Grand Inquisitor,
RIP Evette Benton (1953 - 2021)
Evette Benton (1953 - 2021) was an American soul singer known for her background work as one of the vocalists of the The Sweethearts of Sigma. She can also be heard on such records as "Space Bass" (1979).
You could say that "Space Bass" is specimen of the space disco genre. In that genre, if it exists, should also be "Dancing in Outer Space", "The Chase", "Cocomotion", "Powerline", "Space Funk", "Carry On", "Turn Me On", "Atmosphere Strut", "Solar Flight (Opus 1)", "Nobody's Got Time", "War Dance".
You're welcome
"Celebrate diversity and respect hijab" campaign cancelled in Nov 2021, see hijab in Europe
Gynaecoloog Jan Wildschut van het voormalige Sophia Ziekenhuis in het Nederlandse Zwolle heeft minstens 47 kinderen verwekt met zijn eigen sperma.
Café Strange closes
I finally bought a copy of 'Critique of Cynical Reason'
As always, Sloterdijk illustrates his work with art and photography, like Deleuze did before him (in A Thousand Plateaus, like Alain de Botton does.
Work: Masken[2] (1929) by Heinrich Hoerle (1895–1936)
lange vingers, lange tenen, hart gebroken, schenen stampen, puntje van de tong, dikke nek, pik getrapt, maag keert
stapten in het huwelijksbootje, het liep op de klippen, liefde is een reis, doodlopend straatje,
RIP Bob Baker (1939 – 2021)
Bob Baker was a a British screenwriter best known for his writing on Wallace and Gromit.
RIP Jaklien Teuwen
- "... her nose , This was a lily , that was a rose ; Her handle so white as whales bone , Her finger tipt with Cassidone ; Her bosom , sleek as Paris plaster ..."--Racism: A Global Reader (2003) by Kevin Reilly, Stephen Kaufman, Angela Bodino on Queen Elizabeth
RIP Bob Baker, 82, British screenwriter (Wallace & Gromit).
RIP Ronnie Wilson (1948 – 2021)
Ronnie Wilson was American musician, co-founder with his two brothers, of The Gap Band, known for such compositions as "Oops Up Side Your Head (1979), "Outstanding" (1982) and "You Dropped a Bomb on Me" (1982).
Charlie Wilson the only living member of the band.
I give you "Outstanding"
RIP Ernest Wilson (1951 – 2021)
Ernest Wilson was a Jamaican singer; known for interpreting such songs as "I Know Myself" (1974), a Channel One production and "Undying Love" (Studio One, 1968), released on in an extended mix on Studio One Showcase Vol. 1 (1999).
"wellustige, scandalose ende andere lichtveerdige liedekens en danserien...voetsel van alle oncuysheit ende lascivie."
- "Een rondborstige uiting van de 16e eeuwse levensdrift, reacties op de Middeleeuwse ascese. Begrijpelijk kon Boscoop in de voorrede van zijn Psalmen getuigen van de ‘wellustige, scandalose ende andere lichtveerdige liedekens en danserien...voetsel van alle oncuysheit ende lascivie’. Toch dankt de Nederlandse muziek aan de hier werkzame krachten haar komende bloei." --Zeven eeuwen Nederlandse muziek (1949) by W. H. Thijsse
- "Het Midden-Oosten wordt minder islamitisch. Jongeren in de Arabische wereld trekken zich minder aan van de religieuze regels. Ook het aantal atheïsten groeit. ‘Ik vind dat elke vrome moslim een leugenaar is.’"--ROB VREEKEN, DM, 1/11
Hij citeert Liam Sabbagh, Lena Richter, Aws Kareem, Group for Analyzing and Measuring Attitudes in Iran (Gamaan), Arab Barometer, Karine Van Nieuwkerk, Moving In and Out of Islam, Brian Whitaker, Arabs Without God (2017), Michael Robbins, la dini
Japanse publiekelijk vernederd, er kan wat achteloos met haar clit gespeeld worden door de toeschouwers, mochten zij dat wensen.
Zo zou u, wiens naam ik zou spellen met een minuscuul, tentoongesteld moeten worden, opdat de hele wereld kan zien wat voor een ellendig slaafje zij eigenlijk wel is. Terwijl ik deze woorden schrijf, groeit mijn pik gestaag, op de tonen van Gorecki's Opus 40, het klavecimbelstuk. Vernederen is mijn grootste genot.
Ik vond een versie van de Decamerone van Boccaccio, vertaald in de 16de eeuw door moralist en filosoof Coornhert en dat blijkt vertaald als Lustighe Historien en weer dat lettertype en ik denk aan jou en ik vond het plots jammer dat ons project plots gestopt was. Die nazi gothic letters werken elke keer voor mijn, laten we toch verder doen met wat we bezig waren, niet @LadyLH?
I read De trein uit Venetië (1965)
This is one of those rare instances where I prefer the Tasman cover (right) to the Bruna cover (left).
Trein uit Venetie door Simenon, in de Bruna cover links en de Hilke Tasman cover rechts. Dit is zo'n uitzondering waar ik meer van Tasman houd.
- "The paranoic generation called their parents hippies and beatniks and things with a sneer but now that generation is over and the hippies won and now their children grow, like olive plants across the land and here is the modicum of hope ..."
--The Jesus Freaks (1971) by Jess C. Moody
Goednieuwsshow by Jelle Van Riet
See also
![[2]](https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Hoerle_Masken.jpg){kind=link}