Eddy van Vliet
From The Art and Popular Culture Encyclopedia
|
"Op 15 september 1979 vertelde de Vlaamse advocaat en dichter Eddy van Vliet (1942-2002) in De Volkskrant dat de Vlaamse prozadebuten van na 1970, vergeleken met die van een decennia eerder en vergeleken met de Nederlandse tijdens het aan gang zijnde decennium, allemaal waardeloos waren. De aangevallenen groepeerden zich daarna rond de literaire criticus Alstein (°1947), maar een echte groep is de generatie van (post)revolutionaire achtenzestigers niet geworden. Auteurs als Elisabeth Marain, Greta Seghers, Loeki Zvonik, Pol Hoste, Leo Pleysier of Eriek Verpale gingen al snel hun eigen weg, en uiteindelijk moest Alstein het doen met Tom Lanoye, Guido van Heulendonk, Stefan Hertmans en Brusselmans."--Lettrometrie (2013) by Jean-Pierre Van Rossem |
|
Related e |
|
Featured: |
Eduard Léon Juliaan van Vliet (Antwerp, 11 September 1942-Roeselare, 5 October 2002) was a Belgian writer and lawyer. He graduated in law at the Vrije Universiteit Brussel. The fact that his father left his family, played an important role in his poetry.
Bibliography
- Het lied van ik (1964)
- Duel (1967)
- Columbus tevergeefs (1969)
- Van bittere tranen, kollebloemen e.a. blozende droefheden (1971)
- De vierschaar (1973)
- Het grote verdriet (1974)
- Na de wetten van Afscheid & Herfst (1978)
- Poëzie is een daad van bevestiging (1978)
- Glazen (1979)
- Is dit genoeg: een stuk of wat gedichten (1982)
- Jaren na maart (1983)
- De binnenplaats (1987)
- De toekomstige dief (1991)
- Poëzie (1991)
- Een lekker hapje voor Winston (1996)
- Zoals in een fresco de kleur (1996)
- Vader (2001)
Awards
- 1971 - Arkprijs van het Vrije Woord
- 1975 - Jan Campertprijs
See also
