Euthanasieproces
From The Art and Popular Culture Encyclopedia
|
"Eerder viel Van Steenbrugge ook het Canvas-programma Terzake aan, dat in februari 2016 een uitzending wijdde aan de klacht van de zussen Nys. 'Dat was woord zonder wederwoord en dus zeer eenzijdig. En weet u hoe dat komt? Omdat het anker van dat programma de vrouw is van filosoof Willem Lemmens, die zich fel tegen euthanasie kant en die daarin samenspant met meester Keuleneer. Hun zoon heeft tot voor kort op het kantoor van Keuleneer gewerkt. Moet ik nog meer zeggen?.'"--DS, 31/1/20 |
|
Related e |
|
Featured: |
Het Euthanasieproces was een strafproces gevoerd voor het Gentse Hof van Assisen in 2020. Drie artsen stonden terecht na het uitvoeren van euthanasie op Tine Nys, een 38-jarige vrouw uit Sint-Niklaas met zware psychiatrische problemen. Zij stierf op 27 april 2010 onder medische begeleiding nadat "uitzichtloos psychisch lijden" was vastgesteld. De volksjury oordeelde op 30 januari 2020 dat de beklaagden niet schuldig waren aan doodslag.
Verloop
De beschuldigden waren de arts die de euthanasie uitvoerde, de huisarts van Tine Nys en een psychiater uit Gent. Die laatsten hadden hun goedkeuring gegeven voor de euthanasie. De drie werden beschuldigd van doodslag met de verzwarende omstandigheid van vergiftiging, waardoor hen een levenslange gevangenisstraf dreigde. De wet voorziet niet in een bijzondere straf op de niet-naleving van de bepalingen van het Strafwetboek inzake euthanasie. Om die reden moet worden teruggekoppeld naar het gemeen recht, dat voorziet in levenslange opsluiting voor gifmoord. De reden voor de strenge straf op het niet-naleven van de euthanasiewetgeving is dus de afwezigheid van een bijzondere wetsbepaling. Het was in België de eerste keer dat artsen zich voor de rechtbank moesten verdedigen voor de uitvoering van een euthanasie.
Zoals altijd gebeurt na een overlijden door euthanasie, beoordeelde de Federale Controle- en Evaluatiecommissie Euthanasie (FCEE) of in het geval van Tine Nys aan alle voorwaarden voldaan was. De leden van de commissie beslisten unaniem bevestigend. Een half jaar na het overlijden van Tine Nys dienden haar zussen echter een klacht in bij de onderzoeksrechter in Dendermonde. De procureur des Konings in Dendermonde voerde in 2015 aan dat de artsen niets verweten kon worden en de raadkamer besliste dat de artsen niet voor het vonnisgerecht zouden moeten komen. Na beroep van de familie van Tine Nys heropende de procureur-generaal de zaak. Hierop oordeelde de Gentse kamer van inbeschuldigingstelling dat er "voldoende aanwijzingen zijn dat de voorwaarden niet nageleefd werden". De zaak kwam hierdoor terecht bij het Gentse hof van assisen.
De familie van Tine Nys beweerde dat de euthanasiewet van 2002 niet werd nageleefd. Euthanasie in geval van psychisch lijden is enkel mogelijk in het geval van een onbehandelbare aandoening. Volgens de familie was dat niet het geval en zouden er nog behandelingsmogelijkheden geweest zijn. Zo kreeg Tine Nys twee maanden voor haar dood nog een nieuwe diagnose: autisme. Hiervoor werd zij echter nooit behandeld. Het parket voerde aan dat er zes onregelmatigheden waren gebeurd op de wettelijke voorwaarden voor euthanasie. Na meer dan acht uren beraad besliste de jury echter tot vrijspraak van de drie beklaagden. In het geval van de uitvoerende arts Joris Van Hove was dit gegrond op redelijke twijfel en oordeelde de jury dat het gevoerde onderzoek niet toeliet om "met de in de wet vereiste zekerheid vast te stellen of er op de door de wet vereiste voorwaarden en procedures inbreuken werden begaan".
