Fernand Victor Toussaint van Boelaere
From The Art and Popular Culture Encyclopedia
|
"Maar geen beter bewijs dan Fernand Toussaint van Boelaere (geb. 1875) : het met aandachtige zorg uitgewerkte dat hij ons aanbiedt behoort m .i . tot het meest gave waar onze Vlaamsche woordkunst op bogen mag. Er zijn weinig verhalen die ten onzent de vergelijking doorstaan kunnen met zijn sober-dramatisch Landelijk Minnespel (1910) : stevig gebouwd, fijn van teekening in alle onderdeelen en, als geheel, met zekere hand geboetseerd, in volgehouden kracht . Vroegere stukken heeft hij gebundeld in De Bloeiende Verwachting (1913) . Verder verscheen van hem Petrusken's Einde (1917), Het Gesprek in Tractoria (1923), De Zilveren Vruchtenschaal (1924) en die kleurig-lucide droom, De Peruviaansche Reis (1925), waarmee hij tot de loutere verbeeldingsliteratuur overgaat. Buiten de onfeilbaar preciese waarnemingen van zijn Barceloneesche Reisindrukken (1930), zijn trouwens, in later werk, realiteit en verbeelding altijd met elkaar doorweven, b .v . in het fantastische Turren (1935). Met De Doode die zich niet verhing (1937) heeft Toussaint dan op bewonderenswaardige wijze het voortdurend en innig verband van natuurvisie, gemoedsanalyse, stemming en fantasie weten to verwezenlijken.". --De Vlaamsche letteren van Gezelle tot heden (1923) by August Vermeylen |
|
Related e |
|
Featured: |
Fernand Toussaint van Boelaere (1875 - 1947) was een Vlaams schrijver, dichter en vertaler Van Boelaere was jarenlang werkzaam als ambtenaar en als correspondent van het Algemeen Handelsblad.
Van Boelaere werd geboren in Anderlecht en studeerde enige tijd filosofie en letteren aan de Vrije Universiteit Brussel, om in 1898 een functie als vertaler te aanvaarden bij het Ministerie van Justitie. Bij zijn pensioen in 1940 was hij opgeklommen tot directeur-generaal van datzelfde ministerie.
Hij debuteerde als schrijver in 1910 met de boerennovelle Landelijk minnespel, die hem brede bekendheid bezorgde. Hij wordt gerekend tot de tweede generatie schrijvers in de kring rond Van Nu en Straks en schreef een groot aantal onderling zeer diverse verhalen en novellen. Naast een verscheidenheid aan personages, locaties, omgevingen en conflicten worden zijn werken gekenmerkt door een diversiteit aan stijlen. Hij wordt gezien als een van de belangrijkste Vlaamse vertegenwoordigers van het impressionisme, maar schreef o.a. ook folkloristische, magisch realistische, surrealistische en pessimistische verhalen. Verschillende van zijn werken kennen een hedonistische sfeer.
Van Boelaere was betrokken bij de oprichting van de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen in 1907 en bij de oprichting van het Nieuw Vlaams Tijdschrift.
Werk
- Latere bekentenis (1909)
- Landelijk minnespel (1910)
- Een legende van Onze-Lieve-Vrouw van Halle (1911)
- De bloeiende verwachting (1913)
- Petrusken's einde (1917)
- Het gesprek in Tractoria (1923)
- De zilveren vruchtenschaal (1924)
- De Peruviaanse reis (1925)
- Zurkel en blauwe lavendel (1926)
- Barceloneesche reisindrukken (1930)
- Heroondas' mimiamben (1935)
- Jeugd (1935)
- Turren (1935)
- De Vlaamsche letterkunde sinds 1914 (1936)
- De doode die zich niet verhing (1937)
- Litterair scheepsjournaal (1938, 1939, 1946)
- Geur van bukshout (1940)
- De gouden oogst (1944)
- Het Barceloneesche avontuur (1944)
- Kasper van den nacht (= Gaspard de la nuit, van A. Bertrand) (1944)
- Marginalia bij het leven en het werk van K. van de Woestijne (1944)
- Drie rozen van den struik (1945)
- Spiegel van Van Nu en Straks (1945)
- Mallorca en de nymfen (1946)
- Landelijk minnespel en Petrusken's einde (1951)
